Kulesza Witold (13 XII 1891 Jersey City, USA - 14 IX
1938 Poznań).
Botanik (UJ 1914 i Uniw. Pozn. 1924 dr, 1926 doc.), zast. prof. Uniw. Pozn.
(1928-35). Działacz ochrony przyrody. W 1914-18 służył w Legionach Polskich.
Zajmował się geobotaniką, fitosocjologią, botaniką leśną
i zwł. bryologią (wątrobowce), a także entomologią (motyle). Osobno Tatrami
zajął się tylko w
pop. artykułach jak: Tatry, skarb narodowy ("Kur. Pozn." 1928, nr 129),
Cud wiosny w Tatrach ("Młody Przyrodnik" 1938, nr 7,
o krokusach ) i
przede wszystkim w swej interesującej książce pop.-nauk. Ze świata
roślinności tatrzańskiej (Za.1927), pierwszej tego rodzaju, popularyzującej szatę
roślinną Tatr i jej ochronę. Był gorącym propagatorem ochrony przyrody nie tylko
tatrz. (był działaczem Komitetu Ochrony Przyrody w Poznaniu) i sporo na ten
temat pisał. W swych pracach nauk. obejmujących szerszy teren, opublikował sporo
istotnych przyczynków do regionu Tatr i Podtatrza
, m.in. w pracach:
Wyniki rewizji zielnika wątrobowców w zbiorach Komisji Fizjograficznej
("Spraw. Komis. Fizjogr." 53-54, 1920), Przyczynek do znajomości
wątrobowców na ziemiach polskich ("Kosmos" 47, 1922). Jest on też autorem
tomu IV "Flory polskiej" pt. Rodzaj: Rubus L., Malina (Kr.1930), w którym
opracował jeżyny i maliny, m.in. jeżyny Rubus tatrensis i R.
scepusiensis, obie z Tatr.
Z zamiłowaniem zajmował się K. również motylami (także tatrzańskimi) i
ogłosił Przyczynek do znajomości fauny motyli niektórych okolic Polski
("Spraw. Komis. Fizjogr." 70, 1936).
