Kantor Józef (25 VI 1870 Czarny Dunajec - 4 X 1920
Kraków). Pisarz, etnograf, z pochodzenia góral podh., z zawodu nauczyciel szkół
średnich (Nowy Sącz, Jarosław, Bochnia, Kraków), stale związany z Podhalem i swą
rodzinną wsią. Większość jego twórczości pisarskiej dotyczy Podtatrza Pol. i
Tatr.
Jest on autorem obszernej monografii etnogr. o trwałej wartości: Czarny
Dunajec ("Mater. Antrop.-Archeol. i Etnogr." 1907), jedynej po dziś dzień
pracy tego typu z Podhala. Wydał również pierwszą i przez przeszło pół wieku
jedyną antologię Tatry w poezyi polskiej (Jarosław 1909), z własnym
wstępem: szkicem hist.-lit. o poetach Podhala i Tatr pt. Pieśniarze
Podhala.
Z dziedziny ludoznawstwa podtatrz. ogłosił też m.in.: szkic Lud
Podhala ("Ziemia" 1912, nr 24-25), opowiadanie lud. swego ojca (Franciszka
Kantora) Pies i wilk (tamże), Pieśń i muzyka ludowa Orawy, Podhala i
Spisza ("Pam. TT" 1920), Pieśń ludowa Podhala ("Rocz. Podh." 1,
1914-21) i kwestionariusz Kilka uwag dla badaczy życia Podhalan ("Gaz.
Podh." 1922, nry 48-50).Z przeznaczeniem dla Podhalan wydał broszurę Rebelja
chochołowska w r. 1846 (Kr.1912). W "Gaz. Podh." w
1913-20 pisywał na różne tematy, m.in. wiersze i artykuł Ocalmy przeszłość
Podhala ("Gaz. Podh." 1918, nr 37 i "Echo Tatrz." 1918, nr 2). W rękopisie
pozostał jego Słownik nazw gwarowych Podhala i
in. opracowania. Swe gł. prace publikował pod własnym nazwiskiem, inne pod
pseudonimami: Józek z Dunajca, Józef Halny.
