jesion (Fraxinus excelsior), z rodziny Oliwkowatych (Oleaceae). W gwarze podh.: jasień. Wyniosłe drzewo, o drobno i równo
żłobkowanej szarej korze. Liście nieparzystopierzasto złożone, pączki szczytowe
krótkie, trójkątne, czarne. Kwiaty zebrane w miotełkowate, wydłużające się w
czasie kwitnienia wiechy. Kwitnie w maju. J. jest rozdzielnopłciowy i
wielopienny.
Rośnie gł. w krainie uprawy, a w górach b. rzadko i
pojedynczo, jedynie tylko na zboczach Kobylego
Wierchu w Tatrach Biel. w 1956 został odkryty spory las
jesionowo-świerkowy.
J. jest ulubionym drzewem górali podh., sadzonym przy domach i drogach jako
ochrona przed wiatrem halnym, któremu stawia silny opór dzięki głębokiemu i
rozgałęzionemu systemowi korzeniowemu. Jesion jest też obdarzony wielką siłą
ssącą, jego ciśnienie osmotyczne wynosi ok. 22 atmosfer - jedno z największych u
naszych drzew. Nadaje się na obsadzanie rzek i terenów powodziowych. Z drewna
jesionowego robi się piękne meble, dawniej również wyrabiano z niego doskonałe
narty.
