Hroboň Samo Bohdan (24 VIII 1820 Sielnica Liptowska
- 24 VII 1894 tamże). Słow. poeta i filozof, piszący początkowo po czes., potem
po słow.; przedstawiciel mesjanizmu słow. (pod wpływem m.in. Augusta
Cieszkowskiego, a także Adama Mickiewicza
).
Po studiach H. dużo chorował i mieszkał u brata, ewang.
proboszcza w Sielnicy. Często przebywał w Tatrach w Suchej Dolinie Sielnickiej , gdzie pod Białą Skałą miał mały domek (pisze o tym
Andrej Plávka w swych
wspomnieniach).W romantycznych wierszach H. występują nieraz Tatry , zwykle w postaci alegorycznej lub
symbolicznej, w związku z jego rozmyślaniami nad przyszłością Słowaków i w ogóle
Słowian (» symbolizm Tatr
). Dużo jego utworów pozostało w rękopisach;
wśród opublikowanej poezji są np. wiersze: City u západu slunce pod
Tatrau ("Gitřenka" 1840), Pozdravení Tater z ciziny ("Tatranka" 3,
1843, nr 1), "Tatrín" a dievka ludu ("Domový Kalendár" 2, 1885),
Príchod spevca na salaš i odchod (tamże 5, 1888), Spev strážnych
duchov nad slovenským horstvom ("Slovenské Listy" 1898, nr 25). Tatr i
Podtatrza dotyczy też jego list pisany z Halle w 1842 (druk: "Slov. Pohlady"
1924) oraz: Dopisy zo Sielnice ("Národnie Noviny" 2, 1871), Národnie
hry v Sielnici ("Slov. Pohlady" 4, 1884), Prechádzky po Slovensku
("Dom a Škola" 1886, nr 4). W rękopisie pozostał jego obszerny Denník
z lat 1839-92.W 1965 H. został upamiętniony tablicą
na ścianie domu kultury w Sielnicy Lipt.
