Ghiglione Piero (5 IV 1883 Borgomanero, Novara,
Włochy - 9 X 1960 Lavis k. Trientu). Wybitny włoski alpinista, inż.-technik.
Zrazu uprawiał głównie narciarstwo zawodnicze i wysokogórskie, potem alpinizm
w Alpach (nowe drogi w grupie Mont Blanc) i w 1934-60 w górach prawie całego
świata: Andy (7 wypraw), Karakorum, Himalaje (3), Ruwenzori (3), Hoggar,
Grenlandia itd., stając się zdobywcą wielu nowych dróg, kilku szczytów
sześciotysięcznych i ponad 20 pięciotysięcznych. W 1934 w Karakorum ustanowił
ówczesny światowy rekord narc., wchodząc na nartach na wys. 7000 m.
W roku swej śmierci, mając lat 78, dokonał I wejścia trudną zach. ścianą na
szczyt Alexandra (5098 m) w Ruwenzori oraz dwóch pierwszych wejść w górach
Grenlandii. O górach świata i swych wyprawach pisał w czasopismach alpin. i
swych licznych książkach. Zginął w górach wskutek wypadku... samochodowego.
Z pol. alpinistami zetknął się G. w Alpach i w 1934 w
Andach; korespondował z nimi o sprawach górskich także po II wojnie światowej.
Tatry odwiedził w 1936 i wspinał się tam z taternikami czes., wchodząc m.in. na
Jaworowy Szczyt
częściowo
nową drogą wsch. ścianą. Zwiedził też wtedy tereny wspinaczkowe w Czechach.
Wszystko to razem opisał w artykule Alpinismo acrobatico in
Cecoslovacchia ("Riv. Mens. CAI" 1938, nr 1), z zachwytem dla Tatr i
wspominając o pol. taternictwie.
