E-mail Hasło
» Załóż konto
» Zapomniałem hasła
Tatry
Aktualności
 ABC turysty
   Przygotowanie
   Ekwipunek
   Informacje TOPR i TPN
   Oznaczenia szlaków
   Przewodnicy
   Przejścia graniczne
    Bezpieczeństwo
      Gdy spotkasz misia...
      Lawiny
      Ku przestrodze...
      Bezpieczeństwo, porady
   Zwierzę na szlaku
   Schroniska
 O Tatrach
   TPN i TANAP
   Klimat
   Geologia
    Zwierzęta
      Gatunki
   Rośliny
    Tatry w liczbach
    Historia
 Encyklopedia Tatr
   Alfabetycznie
   Tematycznie
   Multimedia
 Wycieczki
   Zaplanuj wycieczkę
   Miejsce startu
   Miejsce docelowe
   Skala trudności
   Wszystkie
 Jaskinie tatrzańskie
    SKTJ PTTK
      Aktualności
      Działalność
      Kurs
      Wspomnienia
      Polecane strony
      Galeria
      Kontakt
   Powstanie jaskiń
   Krążenie wody w skałach
   Nacieki
   Morfologiczne typy
   Klimat jaskiń
   Powstanie jaskiń tatrz.
Zagadki tatrzańskie
 Aktywny wypoczynek
   Taternictwo
   Speleologia
   Paralotnie
   Ski-alpinizm
   Narciarstwo
   Na rowerze
   Turystyka jaskiniowa
   Trasy biegowe
   Turystyka piesza
   Sporty wodne
Galeria
Warunki w Tatrach
Forum dyskusyjne
Zakopane, Tatry, Podhale
E-mail
Hasło
» Załóż konto
» Zapomniałem hasła
Zakopane


zapamiętaj numer alarmowy w górach!!!
0 601 100 300
 nawigacja:  Z-ne.pl » Portal Zakopiański

Bezpieczeństwo, porady
Tatry pełne tajemnic i dziwnych zjawisk
 dodano: 18 Lipca 2008    (źródło: Gazeta Krakowska - www.gk.pl - 2008/07/18)
Tatrzańskie szczyty, m.in. Czerwone Wierchy, kryją w sobie niezliczone tajemnice, dziwne, niewytłumaczalne zjawiska (FOT. HALINA KRACZYŃSKA)

Śmierć rodziny Kaszniców do dziś jest tajemnicą. Wiele ciał, mimo poszukiwań, nie odnaleziono nigdy.

Na Czerwonych Wierchach coś człowieka ciągnie w przepaść, na Iwaniackiej Przełęczy wodzi po ścieżce i nie chce wypuścić do świata, na Gołym Wierchu straszy...


Najgorzej jest podobno dla turysty, gdy zobaczy swój olbrzymi cień na chmurze. Wtedy, jak opowiadają starzy górale, nie ma co człowiek liczyć, że wróci cało do chałupy i do rodziny. Czarny motyl w górach także ma wróżyć tragedię... Inne znaki, duchy, zjawiska, z jakimi można podobno spotkać się podczas tatrzańskich wędrówek – są do przeżycia. Tylko strachu napędzają!

– Coś rzeczywiście jest w tych naszych górach – przyznaje Kazimierz Gąsienica Byrcyn, długoletni ratownik TOPR, przewodnik tatrzański. – Są miejsca w Tatrach, gdzie wodzi człowieka, miejsca o złej sławie. Są też, zapisane w księdze wyjść pogotowia, dziwne historie, do dziś niewyjaśnione, tajemnicze śmierci i zniknięcia, które na próżno człowiek by chciał tak na chłopski rozum wyjaśnić.

Największą tajemnicą Tatr, do dziś niewyjaśnioną, choć ma już 83 lata, jest śmierć rodziny Kaszniców i ich „przewodnika”.

– To się zdarzyło dokładnie 3 sierpnia 1925 roku – opowiada pan Kazimierz. – Rodzina Kaszniców: 46-letni Kazimierz Kasznic, wiceprokurator Sądu Najwyższego w Warszawie, jego żona Zofia, 12-letni syn Wacław, wyszli z Chaty Tery’ego w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich, by przez Lodową Przełęcz dotrzeć do Łysej Polany.

Szedł z nimi także 21-letni taternik Ryszard Wasserberger, który obiecał sprowadzić ich bezpiecznie z Lodowej. Wyczerpani krańcowo, bo pogoda załamała się, zaczął wiać silny wiatr i padać deszcz ze śniegiem – zatrzymali się pod Jaworowymi Szczytami. Usiedli. Kasznicowa dała im się napić po kieliszku koniaku. A oni wszyscy, po kolei, zaczęli umierać. – Umarli wszyscy trzej wciągu dosłownie 15 minut – podkreśla Byrcyn. Kasznicowa niemal trzy dni przesiedziała przy zwłokach, a potem w zupełnie dobrej formie zeszła na Łysą Polanę. Było dochodzenie, podejrzewano Kasznicową, że ich otruła koniakiem, szczególnie że butelka po koniaku jako dowód koronny – zaginęła. Były też podejrzenia, że ktoś podarował prokuratorowi zatruty koniak. Sekcja zwłok wykazała, że wszyscy trzej zmarli na skutek obrzęku płuc i porażenia akcji serca. Ale jaka była przyczyna, tego do dziś nie wiadomo.

Tragedia ta na zawsze już pozostanie największą niewykrytą tajemnicą Tatr. Choć jedni zapewniali, że była to dobrze zaplanowana zbrodnia, inni uważali, że zaszły tam dziwne zjawiska. Powoływano się przy tym na podobne wypadki, do jakich doszło w Tatrach. Pięciu grotołazów w drodze do jaskini w Kominiarskim Wierchu zdecydowało odpocząć. Z nieznanych też do dziś przyczyn w ciągu pół godziny dwóch z nich, choć nie byli wyczerpani, zmarło. Trzem nie stało się nic.

– Były domysły, że zarówno Kasznicowie, jak i ci grotołazi znaleźli się w próżni – wspomina pan Kazimierz. – Ale dlaczego w takim razie Kasznicowa i ci trzej przeżyli?

Jak dodaje przewodnik, rzeczywiście, na próżnię można w Tatrach trafić. – Ja sam co prawda nigdy się w niej nie znalazłem, ale np. Eugeniusza Strzebońskiego czy Romka Hoły omal nie zabiła: już się zaczynali dławić bez powietrza, ale zdążyli uciec z tej próżni – twierdzi nasz rozmówca.

Były też w Tatrach takie dziwne przypadki, że – jak w Trójkącie Bermudzkim – ludzie w niewyjaśnionych okolicznościach ginęli i choć ratownicy przetrząsnęli czasem dosłownie metr po metrze, ani człowieka, ani ciała nie znaleźli. – Tak było z Krużelową! Po prostu jej zwłoki jakby się rozpłynęły! – przypomina historię sprzed lat pan Kazimierz.

– Grotołaz schodzący z gór na Wantulach w Miętusiej Dolinie zauważył leżące zwłoki kobiety. Zszedł szybko, zawiadomił TOPR. Ratownicy przybyli na wskazane miejsce, ale ciała nie było i choć bardzo dokładnie przeszukali teren, ciała nie znaleziono i do dziś nie wiadomo, co się z nim stało!

Podobna niezwykle dziwna historia zdarzyła się na Hali Kondratowej, też wiele lat temu. Pani Kwiatkowska poszła ze znajomymi w Tatry, ale poczuła się źle i została na Kondratowej. Miała wrócić do Kuźnic, lecz nie wróciła. Co się z nią stało, do dziś nie wiadomo! Nie znaleziono ani jej, ani jej ciała.

Takich miejsc o złej sławie, gdzie ludzie w dziwnych okolicznościach ginęli, jest w Tatrach sporo. Giewont, niby łagodne Czerwone Wierchy, Tatry Zachodnie. Zwłaszcza o tych ostatnich mówi się, że mamią turystów. Bardzo dużo osób w nich zginęło. Bardzo często młodych, silnych, z górami obytych.

– Tatry Zachodnie może nie tyle mamią ludzi, co są wyjątkowo zdradliwe – tłumaczy Adam Marasek, zastępca naczelnik TOPR. – Są łagodniejsze niż Tatry Wysokie, wielu turystów wybiera je na wędrówki jesienne, zimowe, często bez odpowiedniego przygotowania i sprzętu, i wielu się przelicza.

Zimą tworzą się tam niebezpieczne nawisy śnieżne. Człowiek wchodzi na nie, myśląc, że to grań, i spada razem ze śniegiem, a jesienią bardzo łatwo zjechać po śliskich trawach prosto w przepaść. Stąd i potem ludzie opowiadają sobie przedziwne historie, że mamią turystów, że trójkąty bermudzkie są tu, że na Iwaniackiej Przełęczy wodzi ludzi. – Pewnie że wodzi na Iwaniackiej! – zapewnia Bernadeta Krok, turystka z Nowego Sącza, która od 10 lat wędruje po tatrzańskich szlakach. – Znałam tę przełęcz dobrze, ale zdarzyło mi się, że chodziłam po swoich śladach dosłownie w kółko. Myślałam, że już nigdy się stamtąd nie wydostaniemy z koleżanką. A naprawdę zaczęłam się bać, gdy rozsypała mi się na drobne kawałeczki zapalniczka w ręku, akurat w tym momencie, kiedy chciałam zobaczyć na mapie, którędy mamy iść! Wtedy mnie taki strach obleciał, że zaczęłam się modlić do świętego Judy od spraw beznadziejnych. I choć minęło już sporo lat od tamtego wydarzenia, to do dziś uważam, że cudem wtedy znalazłyśmy już w nocy drogę i ocalałyśmy. Jestem przekonana, że coś dziwnego z nami się tam działo, bo to się czuje...

Nie tylko na Iwaniackiej wodzi. O Czerwonych Wierchach tak ludzie mówią, o Karczmiskach też. – Na Karczmiskach często zdarzają się zabłądzenia, głównie zdarza się to zimą – potwierdza dyrektor TPN Paweł Skawiński. – Ludzie mówią, że ich wodzi. Ale zwłaszcza zimą, gdy jest mgła, dochodzi do takich sytuacji, że człowiek traci orientację i poczucie granicy pomiędzy pokrywą śnieżną a warstwą mgły. Wszystko nagle jest białe, człowiek nawet nie zauważa, że się porusza, bo nie ma punktu odniesienia i wtedy dochodzi do najróżniejszych zaburzeń: błędnika, równowagi, potem psychiki, czasem nawet mdłości ludzie mają.

Ale wodzenie, mamienie, trójkąty bermudzkie to nie jedyne przesądy związane z Tatrami. Najbardziej chyba ostatnio znane jest widmo Brockenu. Ludzie mówią, że jak ktoś zobaczy na chmurach swój cień, ten już chałupy i swoich bliskich więcej nie zobaczy. Tak samo zresztą jest z czarnym motylem. – Co do motyla, to nie spotkałem, ale widmo kilka razy widziałem, i nic! Owszem, ładne zjawisko, ale żebym się miał bać? – dziwi się Byrcyn.

Twierdzi, że tyle lat po górach chodzi i w żadne przesądy nie wierzy. Owszem, są podobno miejsca, gdzie wodzi, gdzie jego koledzy białe damy widzieli zupełnie na jawie, ale to raczej z wyczerpania, jak byli po tęgiej robocie...

– Ja tak sobie myślę, że jak się co ma stać, to się stanie. Tyle razy moje życie było w niebezpieczeństwie, ale widać nie było mi wtedy pisane – śmieje się przewodnik. – A te wszystkie przesądy, to myślę, że z tego są, że człowiek sobie sam dodaje, wymyśla i wyobraża Bóg wie co. Ja na początku mojej służby ratowniczej jak szedłem na nocną wyprawę, to w każdym pieńku czy wiatrołomie widziałem choć co.

Halina Kraczyńska







•  Bardzo fajny artykul   Zgłóś moderatorowi do usunięcia
 lewkonia      09:21 Sb, 19 Lip 2008
Bardzo fajny artykuł:)

Polecam księzkę "Tragedie tatrzanskie: zuławskiego.

         •  Re: Bardzo fajny artykul   Zgłóś moderatorowi do usunięcia
 beta      09:55 Sb, 19 Lip 2008
Ciekawy!!!!
Jak widać Góry oprócz PIĘKNA mają swoje TAJEMNICE:-)

                 •  Re: Bardzo fajny artykul   Zgłóś moderatorowi do usunięcia
 ptt66      11:42 Sb, 19 Lip 2008
"W stronę Pysznej"Stanisława Zielińskiego opowiada o wielu wypadkach,również tych nie wyjaśnionych.Polecam!

•  strach   Zgłóś moderatorowi do usunięcia
 Karla      10:22 Wt, 22 Lip 2008
Ja to bym nie chciała czytać takiej książki.
Po tym artukule boję się już iść w góry, a wybieram się w pażdzierniku.

•  strach czyli   Zgłóś moderatorowi do usunięcia
 Łękar      18:03 Pn, 04 Sie 2008
No cóż, faktem jest to że gdy idziesz w górach po zmroku trochę psychika siada zwłaszcza przy samotnym "łazikowaniu". Po jakimś czasie zaczynasz zauważać kątem oka jakieś niezrozumiałe ruchy (na ogół wywołane zmęczeniem) a w lesie mógłbyś przyrzec iż dźwięki wydawane przez wiatr to nic innego jak pomruk niedźwiedzia lub wycie wilka. Psychoza narasta im bardziej zaczynasz o tym myśleć.
Więc moi drodzy nie chodźmy pojedynczo, zawsze to milej bać się w grupie ;-)

Pozdrawiam
Łękar

         •  Re: strach czyli   Zgłóś moderatorowi do usunięcia
 miler      19:08 Pn, 04 Sie 2008
Strach zazwyczaj ma wielkie oczy , a wycieczki grupowe omija z daleka. Jeżeli chcesz nutki przygody i adrenaliny , polecam chodzenie w pojedynkę. Zawsze zamiast myśleć o strachu można podziwiać piękno otoczenia i upajać się siłą spokoju.:-) Pozdrawiam

                 •  Re: strach czyli   Zgłóś moderatorowi do usunięcia
 arten      20:09 Sb, 16 Sie 2008
w pojedynkę, na pustym szlaku, we mgle i wietrze.... nie ma nic piękniejszego :) Zna ktoś jakieś książki które szerzej poruszają tematykę tajemniczych Tatr ?

•  Próżnia   Zgłóś moderatorowi do usunięcia
 stjoasia      15:35 Śr, 04 Lut 2009
Bardzo zaintrygowała mnie, zasygnalizowana w artykule, możliwość znalezienia się w próżni. Czy ktoś mógłby napisać coś więcej na ten temat? Jak taka próżnia w górach powstaje, jakie warunki muszą zaistnieć? Ewentualnie gdzie mogłabym o tym poczytać?





«« Powrót do listy wiadomości


 Zapisz w schowku     Drukuj       Zgłoś błąd    51555





Jeżeli znalazłeś/aś błąd, nieaktualną informację lub posiadasz materiały (teksty, zdjęcia, nagrania...), które mogą rozszerzyć zawartość tej strony i możesz je udostępnić - KLIKNIJ TU »»

ZAKOPIAŃSKI PORTAL INTERNETOWY Copyright © MATinternet s.c. - ZAKOPANE 1999-2024