Jadąc przez Białkę Tatrzańską do Bukowiny Tatrzańskiej po lewej stronie drogi rzuca się w oczy masyw Czarnej Góry. Jest to szczyt o wysokości 903 m n.p.m. o bardzo charakterystycznym ukształtowaniu zachodniego stoku, opadającego stromymi urwiskami do rzeki Białki, o łagodnym kopulastym wierzchołku. Pomimo jego widoku "na wyciągnięcie ręki" z Białki Tatrzańskiej droga na szczyt prowadzi nieco okrężną drogą. Do wyboru mamy dwie możliwości (zimą trzy). Pierwsza z nich dla osób jadących od Nowego Targu prowadzi przez Gronków, gdzie po przejechaniu wsi na zjeździe z góry na skrzyżowaniu należy skręcić w lewo drogą na Trybsz a następnie w Trybszu w prawo przed kościołem na miejscowość Czarna Góra. W Czarnej Górze po prawej stronie drogi widoczny jest wznoszący się masyw góry, od tej strony o łagodnych stokach. Druga droga dla osób jadących od Bukowiny Tatrzańskiej prowadzi przez skrzyżowanie w prawo na Jurgów. Po skręcie w prawo należy po przejechaniu mostu na rzece Białce skręcić w lewo i drogą tą dojeżdża się do południowego podnóża Czarnej Góry. Do wsi noszącej tę samą nazwę kursują również autobusy PKS z Nowego Targu i Zakopanego. Od wschodniego podnóża góry droga na szczyt widocznymi z dala ścieżkami zajmuje około 15 minut.

Czarna Góra - widok z Bukowiny

W okolicy mamy doskonałe warunki pobytowe - kwatery prywatne i pensjonaty w Białce Tatrzańskiej, Bukowinie Tatrzańskiej, Czarnej Górze - miejscowościach nastawionych na turystów. Zimą na sam szczyt Czarnej Góry można się też dostać wyciągiem orczykowym (konieczne krótkie plastikowe narty), który prowadzi północno-zachodnim zboczem góry. Do dolnej stacji wyciągu docieramy kierując się z Białki Tatrzańskiej za oznaczeniami do wyciągu "Litwinka". Strzałki doprowadzają nas do parkingu przed rzeką Białką skąd dalej piechotą ok. 5-10 minut dochodzimy do wyciągu. Cena jednego wjazdu wyciągiem wynosi 1 zł. Glajciarze są mile widziani i mogą wyjeżdżać wyciągiem za darmo! Oczywiście dolatując do wyciągu na glajcie a nie zjeżdżając na nartach.

Zachodnie zbocze Czarnej Góry

Ze szczytu rozpościera się przepiękna panorama Tatr na południu z wybijającymi się pasmami Tatr Bielskich i Wysokich, na zachodzie widok na Pienińskie Pasmo Skałkowe a w oddali na północy widnieje pasmo Gorców. Dla kolegów o geologicznym zacięciu informacja: urwiska Czarnej Góry stanowią słynną odkrywkę fliszu podhalańskiego (co to jest - proszę sięgnąć do odpowiednich źródeł), interesująca geologicznie jest również cała dolina rzeki Białki.

Szczyt Czarnej Góry ma deniwelację 205 metrów (do poziomu rzeki) i doskonale widoczne są z niego miejsca lądowania. Góra ze swoim południowo-zachodnim zboczem szczególnie nadaje się do latania żaglowego co jest możliwe przy kierunkach wiatru: W - SW. Zaletą góry jest występowanie żagla przy stosunkowo niskich prędkościach wiatru - 3-4 m/s z uwagi na nachylenie zachodniego zbocza, wynoszące do 70 stopni. Bezpieczna maksymalna prędkość wiatru, przy której nie ryzykuje się przewiania to 7 m/s mierzone na krawędzi zbocza. Zasięg poziomy noszeń szacuje się na około 200-400 m. Możliwe jest uzyskiwanie do 200 metrów i więcej przewyższenia. Start ze szczytu jest tym trudniejszy, im większa jest prędkość wiatru. Za krawędzią zbocza powstaje rotor, który skutecznie uniemożliwia postawienie skrzydła przy krawędzi zbocza. Mając to zjawisko na uwadze należy stawiać skrzydło "tyłem" w odległości co najmniej 20-30 m od krawędzi zbocza i przy silniejszym wietrze korzystać z pomocy drugiej osoby, która może wypchnąć nas nad krawędź urwiska.

Nad Czarną Górą

Miejscem do lądowania są zwykle łąki i nieużytki po zachodniej stronie rzeki Białki, przy dobrych warunkach i umiejętnościach pilotażowych możliwe jest lądowanie w miejscu startu. Szczególną uwagę przy lądowaniu w pobliżu rzeki należy zwrócić na możliwość występowania rotorów od drzew i zabudowań, niosących znaczną energię i mogących sprawić przykre niespodzianki! Przy istniejącej deniwelacji możliwe jest nawiązanie kontaktu z termiką, lecz pod tym względem teren nie jest szczególnie atrakcyjny i nie notowano znaczących osiągnięć w tym zakresie.

Z uwagi na stromość, urwisko zachodniego stoku i przewyższenie góra ta nie nadaje się absolutnie do szkolenia, polecić ją można jedynie już zaawansowanym paralotniarzom, nie odczuwającym lęku przed nagłą ekspozycją i mającym opanowaną technikę startu. Stanowczo odradzić trzeba wszelkie próby latania przy wietrze z kierunku NW - jest to wyjątkowo niebezpieczne i z uwagi na stromość urwiska może skończyć się poważnymi obrażeniami!

Tytułem ciekawostki historycznej - w Białce Tatrzańskiej w 1923 roku przeprowadzono pierwsze w Polsce zawody szybowcowe, gdzie uzyskane czasy lotów wynosiły nieco ponad dwadzieścia sekund.

Jak wszędzie na Podhalu i okolicach szczególnie istotne jest unikanie konfliktów z właścicielami terenów położonych na górze jak też i w miejscu lądowania. Miejsce to od początku lat dziewięćdziesiątych straciło jednak na swej atrakcyjności z uwagi na postawę "tubylców", którzy bardzo niechętnie widzą paralotniarzy na swoim terenie (nie wiadomo dokładnie z jakich przyczyn), stosując różne środki nacisku do gróźb pobicia i zrzucenia z urwiska włącznie. Szczególnie unikać należy latania z tego miejsca w okresie prac polowych, które z uwagi na konfigurację terenu wykonywane są najczęściej za pomocą koni, wręcz alergicznie reagujących na obecność paralotni (nawet rozłożonej na ziemi w odległości kilkuset metrów od nich!!!). Lud tutejszy krewki jest i dysponuje narzędziami w postaci wideł, kos itp.! Dlatego też przed lotami dobrze jest próbować dogadać się z właścicielami terenu, przy których to pertraktacjach argumenty w postaci zupki chmielowej i płynnego zboża mają znaczącą wagę.

Teren ten obfituje w wyciągi narciarskie, stanowiące istotną konkurencję dla Zakopanego, jest doskonałą bazą do turystycznych i taternickich wypadów w rejon Morskiego Oka i Tatry Wysokie oraz na Słowację (w Jurgowie jest przejście graniczne).