Bocatius Ioannes (Johannes), właśc. Bock Johann (25
XII 1568 Wietoszów = Vetschau, Łużyce - 31 X 1621 Uherský Brod, pd. Morawy).
Serbołużyczanin, historyk, pedagog i poeta humanista, odznaczony tytułem "poeta
laureatus caesareus". W 1594-99 był rektorem szkoły w Preszowie, doprowadzając
ją do rozkwitu. Do programu szkolnego wprowadził wtedy wycieczki uczniów w
teren, m.in. w Tatry.
Wśród jego licznych dzieł poetyckich jednym z najważniejszych jest obszerny
zbiór wierszy Hungaridos libri poematum V (1599), wydany w Bardiowie. Jest tam jeden z pierwszych w
ogóle wierszy o Tatrach, i to ze wzmiankami o ich wiecznych śniegach,
wodospadach, rybnych potokach i leczniczych roślinach. W wierszu tym, napisanym
gdzieś w 1596-98, zwraca się B. do swego przyjaciela Adama Kunischa, wówczas konrektora szkoły w
Koszycach, z prośbą o spotkanie w Lewoczy w celu poprowadzenia B. i jego uczniów
w Tatry. Jest to jedna z najwcześniejszych wiadomości o wycieczkach szkolnych i
w ogóle o wycieczkach w te góry. Zob. turystyka
.
