Kuźniar Wiktor (13 V 1879 Kraków - 11 VIII 1935
tamże). Geolog, paleontolog (UJ 1903, dr 1906), adiunkt UJ 1928-34. Z ramienia
PPS był radnym miasta Krakowa 1921-31. Działacz ochrony przyrody.
Do I wojny świat. prowadził badania nauk. w Tatrach i na Podtatrzu. W 1914-15
walczył w Legionach Pol. i został ciężko ranny, co uniemożliwiło mu dalsze
badania terenowe w Tatrach.
Pierwszą jego publikacją nauk. była rozprawa doktorska Eocen tatrzański
("Spraw. Komis. Fizjogr." 42, 1908), a następnie Warstwy graniczne
liasu-jury (Toarcien) na północ od Przedniej Kopy Sołtysiej w Tatrach
(tamże), Eocen Tatr i Podhala (tamże 44, 1910), Versuch einer Tektonik
des Flysches nördlich von der Tatra ("Bull. Int. Acad. Sc. Cracovie" 1910,
nr 2A), W sprawie transgresyi eocenu w Tatrach ("Kosmos" 36 A, 1911).Po
wojnie zajął się jeszcze Tatrami w swej pracy z zakresu geologii stosowanej:
Wodociąg krakowski a projekt wodociągu tatrzańskiego ("Prz. Gazowniczy i
Wodociągowy" 1926, nr 10).
Zajmował się też historią badań geol. w Tatrach w pracach: Tatry w epoce
lodowcowej. Szkic rozwoju poglądów na morfologiczną stronę zagadnienia
("Pam. TT" 32, 1911) oraz Z historyi badań geologicznych nad powstaniem
Tatr (tamże 33, 1912).
W celu popularyzacji wiedzy o Tatrach napisał prace pop.-nauk.: Wycieczka
geologiczna w Tatry ("Pam. TT" 29, 1908), Szkic fizyograficzny Tatr
("Ziemia" 3, 1912, nr 24-25) oraz cenną książkę Z przyrody Tatr
(Kr.1910), dającą więcej niż zapowiada jej tytuł, bo także wiadomości o
Tatrach i Podtatrzu z in. dziedzin. K. był aktywnym członkiem Sekcji Przyr.
TT.
Gorący zwolennik ochrony przyrody, zwł. Tatr, K. był w swoim czasie jednym z
czołowych działaczy w tej dziedzinie. Był członkiem pierwszego zarządu Sekcji
Ochrony Tatr TT w 1912 i zabierał głos w obronie Tatr, np. w broszurze W
sprawie kolejki na Świnnicę (Kr.1912). Jest też autorem szkicu Marjan
Raciborski jako pionier ruchu polskiego ku ochronie przyrody ("Ochr. Przyr."
1, 1920). W 1920-31 był członkiem Państw. Rady Ochrony Przyrody.
Po I wojnie świat. brał udział w tzw. ankiecie zakopiańskiej, tj. w naradzie
nad planem rozwoju Zakopanego, ale już wcześniej ogłosił obszerne uwagi pt. O
przyszłość Zakopanego ("Mies. Artyst." 1913, nr 7-8).
