Karłowicz Jan (28 V 1836 Subortowicze k. Merecza, pow. trocki, Litwa - 14
VI 1903 Warszawa). Historyk, etnograf, językoznawca, muzyk, red. czasopisma
"Wisła" 1887-1901, inicjator i współautor Słownika języka polskiego
(Wa.1900-27, t. 1-8,
przedruk: Wa.1952-53), czł.koresp. AU (1877).
Jego prace nauk. dotyczą przeważnie in. regionów lub szerszych obszarów, ale
niejedna zawiera też nawiązania lub przyczynki do spraw tatrz. i podtatrz., np.
Piękna Meluzyna i królewna Wanda ("Ateneum" 1876, t. 2 i 3, także w "Archiv für Slavische Philologie"; m.in.
podanie o Morskim Oku ). Bezpośrednio Tatr
i Podtatrza dotyczą np. Ze świata baśni ("Tyg. Ilustr." 1892, nr 116
i 117, o Sabałowej bajce), Dom w stylu góralsko-polskim w Zakopanym
("Wisła" 1896), recenzje prac tatrz.
Podstawowym do dziś w dialektologii pol. jest jego dzieło Słownik gwar
polskich (Kr.1900-11, t. 1-6, przedruk: Wa.1974), uwzględniający gwary
podtatrz. łącznie z tatrz. terminologią pasterską.