Głowacki Jan Nepomucen (1802 Kraków - 28 VII 1847
tamże).
Malarz (pejzażysta i portrecista) i rysownik. Studia w krak. SSP 1819-25 oraz
w Pradze 1825, Wiedniu 1825-28, Rzymie 1834-35 i Monachium. W krak. SSP był
prof. nadzw. 1831-33 i 1837-42 oraz prof. zwycz. pejzażu 1842-47. Był też prof.
rysunku i malarstwa w krak. Liceum św. Anny 1831-47. Wystawiał od 1822 w
Krakowie, Warszawie, Rzymie i Wiedniu.
Był jednym z pierwszych malarzy Tatr (od 1835) i z Polaków pierwszym, którego
obrazy były oparte na bezpośrednim, poważnym studium krajobrazu tatrz. Jego
obrazy Widok z Poronina (1836) i Morskie Oko (1837) stanowią właściwy początek polskiego
tatrz. malarstwa pejzażowego; malował też w Alpach (od 1832) i w Pieninach. Na
wyprawy malarskie w Tatry zabierał z sobą swych uczniów, Maksymiliana Cerchę i Aleksandra Płonczyńskiego
.
Spotkanie z G. w Kościeliskiej Dolinie w sierpniu 1839 opisuje
Łucja Rautenstrauchowa
w swej książce Miasta, góry i doliny (Poznań 1844, t. 2, s. 10-22). G.
urządził sobie wówczas pracownię malarską w gospodzie w Starych Kościeliskach
.
Z licznych obrazów tatrz., malowanych przez G., znane są m.in.: Widok z
Poronina (1836, jest to panorama Tatr), Morskie Oko (1837, był też
drugi obraz o tymże tytule), Czarny Staw, Pejzaż z Doliny Kościeliskiej
(1839? widok z góry poprzez Pośrednią
Kościeliską Bramę
na Stare Kościeliska),
Potok górski (1840), Wodospad w Dolinie Kościeliskiej (1840 lub
wcześniej), Widok Magóry, Widok góry Pysznej, Widok Giewontu, Szczyt Łomnicki
w Tatrach, Góral tatrzański, Spadek Białego Dunajca w Zakopanem (jest to Wywierzysko Bystrej
), Widok źródła Czarnego Dunajca w Dolinie
Kościeliskiej (jest to Wypływ spod Pisanej). Rysował też górali, m.in. na
rysunku Przed Rondlem w Krakowie.
Wydano 24 Widoków Krakowa i jego okolic zdjętych podług natury przez
J. N. Głowackiego (Kr. 1836, a w 1834 wersja niem. i w 1836 wersja
pol.-franc.-niem., a w 1848 jeszcze jedna wersja pol.).
