Galica Andrzej (27 XI 1873 Biały Dunajec - 6 VI 1945
Majdan k.Piotrkowa Trybunalskiego, poch. w Bęczkowicach, prochy przeniesione w
1973 na nowy cment. w Zakopanem).
Literat (pisał też w swej rodzimej gwarze podh.), z zawodu inż. budowy dróg i
mostów, walczył w Legionach Polskich, a po wojnie był zawodowym wojskowym do
1931 (dochodząc do stopnia gen. bryg.), także posłem (1928-35) i senatorem
(1935-39). Był działaczem regionalnego ruchu podh. i Związku Podhalan. W
zorganizowanych przez siebie pułkach strzelców podh. wprowadził mundury o
regionalnych elementach podh., utrzymane do dziś w niektórych jednostkach
wojskowych.
W jego twórczości lit. jest dużo utworów o tematyce podh. i tatrz., np.
dramat Przysięga (Kr. 1909, z przedmową
Władysława Orkana , wystawiony w
Przemyślu), pieśń dramatyczna Janosik (Wa. 1922, wystawiona w krak.
teatrze w 1923) oraz nowele i artykuły w czasopismach, m.in. Przyczynek do
charakterystyki ludu na Podhalu ("Promień" 1900, nr 4, pod pseud. A.
Wirchoń), Młodym Podhalanom ku pamięci ("Wierchy "
1928). Jego cztery gawędy ogłosił Włodzimierz
Wnuk
w swej antologii Gawędy Skalnego Podhala
(wyd. 2, Kr. 1969 i wydania nast.). Inne utwory G. i jego wspomnienia pozostały
w rękopisach.
Już w 1919 G. otrzymał godność obywatela hon. Nowego
Targu, a w Białym Dunajcu i Szaflarach
są ulice jego imienia.
