Zawrat. (2159, 2159 m); Závrat. P. Jedna z najbardziej znanych przełęczy tatrz., przez którą prowadzi b. uczęszczany szlak do Morskiego Oka i jeden z najważniejszych dostępów do Orlej Perci. Z. jest ograniczony od zachodu Zawratową Turnią, a od wschodu Małym Kozim Wierchem.

Przez Z. chodzą turyści od przeszło stu lat, a górale jeszcze dawniej. Od pn., od strony Zmarzłego Stawu Gąsienicowego prowadzą na Z. dwa szlaki: szlak Starym Zawratem (tj. Zawratowym Żlebem), dziś już mało używany, oraz szlak Nowym Zawratem (po skałach Małego Koziego Wierchu tuż na lewo od Zawratowego Żlebu). Ten ostatni szlak z licznymi zabezpieczeniami (klamry, łańcuchy) został zbudowany w 1894 i 1895.

Na drugą stronę, do Doliny Pięciu Stawów Polskich, sprowadza wygodna ścieżka, zbudowana w 1934 (stara ścieżka, mniej wygodna, była zrobiona już w 1877). Pierwsze przejście zim. przez Z. (bez nart.): Jan Grzegorzewski z towarzyszami i przewodnikami pod wodzą Bartłomieja Obrochty w 1894. Od 1907 przechodzi się przez Z. także na nartach (nie dla początkujących).

Nazwa Z. i jej zdrobniała postać Zawracik powtarzają się w Tatrach dość często oznaczając zwykle strome przełęcze lub strome obiekty in. rodzaju.