Pomnik Grunwaldzki (nazywany też pomnikiem króla Władysława Jagiełły) powstał z okazji 500-lecia bitwy pod Grunwaldem - inicjatywę budowy pomnika wysunął w 1910 r. prezes Związku Górali - Franciszek Pawlica. Pomnik został odsłonięty 20 sierpnia 1911 r. na Zakopiańskim Rynku (dziś pl. Niepodległości). Projekt wykonał bezinteresownie Wojciecha Brzega, materiał na pomnik darował hr. Władysław Zamoyski, koszty pokryła gmina, Związek Górali i poszczególni obywatele, roboty kamieniarskie wykonali Jan Stopka Czajka z synem Józefem, figury z brązu odlała krakowska firma Franciszka Kopeczyńskiego. W 1925 r. u jego podstawy umieszczono (z anonimowego daru) tablicę, upamiętniającą Nieznanego Żołnierza. Pod pomnikiem odbywały się w okresie międzywojennym liczne uroczystości patriotyczne. W czasie II wojny światowej został z nakazu hitlerowców rozebrany, grupa zakopiańczyków przechowała dokumenty fundacyjne i elementy pomnika przez czas okupacji. Pomnik został ponownie ustawiony w 29 czerwca 1948 r. w Parku Miejskim, ponieważ na dawnym rynku bezpośrednio po wojnie został postawiony pomnik żołnierzy radzieckich tzw. Pomnik Wdzięczności (będący jednocześnie grobem żołnierzy radzieckich poległych na Podhalu w 1945 r.). W listopadzie 1990 r. dokonano ekshumacji szczątków z pl. Niepodległości, zlikwidowano pomnik Wdzięczności a mogiłę żołnierzy radzieckich umieszczono przy pomniku ofiar II wojny światowej na Nowym Cmentarzu.
Pomniki
