Ta kaplica także została zaprojektowana przez Stanisława Witkiewicza, na prośbę jego serdecznego przyjaciela - Adama Chmielowskiego, dziś znanego jako św. Brat Albert. Położona przy bardzo uczęszczanym szlaku turystycznym, prowadzącym (niebieskim szlakiem) z Kuźnic na Halę Kondratową i dalej - na Giewont, jest często zwiedzana przez zakopiańskich gości.

Powstała w 1898 r. na gruncie ofiarowanym Adamowi Chmielowskiemu przez hr. Władysława Zamoyskiego, który chciał przyczynić się do powstania ośrodka, mogącego służyć zakonnikom jako miejsce zarówno przygotowań do działalności społecznej, jak i kontemplacji zakonnej. Stanisław Witkiewicz wykonał projekt w stylu zakopiańskim - na specjalną prośbę Brata Alberta wyjątkowo skromny. Budowało kaplicę i przylegający do niej klasztor sześciu zakonników z Bratem Albertem na czele. Jedyną ozdobą drewnianego wnętrza był krucyfiks, przywieziony przez przełożonego zakonu z krakowskiego kościoła Franciszkanów. Dziś na lewej ścianie kaplicy widnieje jeszcze portret św. Brata Alberta, a w ołtarzu - obraz Matki Boskiej Częstochowskiej.

W pięknym ogrodzie klasztornym znajduje się także mały domek, nazywany Pustelnią Brata Alberta (trasa 4.3).

Przez 4 lata klasztor był siedzibą albertynów. W 1902 r. zakonnicy przekazali budynki siostrom albertynkom, a sami przenieśli się do pustelni wybudowanej w podobnym stylu powyżej, na tzw. Śpiącej Górce (po prawej, zachodniej, stronie drogi na Kalatówki). Męski klasztor spłonął w 1977 r. i odbudowano go w 1985 r., wg projektu Zbigniewa Śliwińskiego i Danuty Kopkowicz.