Wybudowany w l. 1899-1908 na południowym stoku Gubałówki przy domu zakonnym jezuitów, wg projektu jezuity, brata Stanisława Dydka, pod kierunkiem ks. Michała Andrzejczaka. świątynia - pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Nieustającej Pomocy - ma niejednorodny wystrój, z elementami stylu zakopiańskiego i "sposobu zakopańskiego" Edgara Kovátsa, którego uczniem był Dydek. Ołtarz główny wg projektu Dydka rzeźbił Józef Turko z Przemyśla, obraz jest kopią wizerunku z rzymskiego kościoła oo. Redemptorystów, figury świętych Ignacego Loyoli i Franciszka Ksawerego wykonał zakopiański rzeźbiarz Józef Skotnica. Antepedium - "Ostatnia Wieczerza" wg Leonarda da Vinci - rzeźbił Michał Zawiślan. W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy Floriana Cynka, Bottoniego i Felicji Sumińskiej. W bocznej kaplicy św. Andrzeja Boboli ołarz wg projektu Wojciecha Brzegi wykonał Franciszek Stanowski, obraz w ołtarzu malował Jan Gąsienica Szostak, a antepedium rzeźbił Paweł Szczerba. W kaplicy św. Ignacego Loyoli wystrój wnętrza jest dziełem W. Brzegi, który projektował ołtarz i rzeźbił antepedium. Obrazy są autorstwa Adolfa Hyły i J.Rutkowskiego, medaliony na ścianach bocznych (przedstawiające świętych z zakonu jezuitów) projektował Jan Nalborczyk. Kościół należy do parafii św. Rodziny.