Refleksyjne
|
W pieśniach refleksyjnych przeważa: myśl, refleksja, zaduma. Swoiście filozoficzne, co wyraźnie wyodrębnia je spośród innych - są najbardziej charakterystyczne dla Podhala...
|
|
Kie górol umiyro, nik za nim nie płace, ino zimny dyscyk po turnickak siece.
|
|
|
Smutno sércu mému, kie pomyśle sobie, ze za rocek, za dwa muse lezéć w grobie.
|
|
|
Ni mom pociesenia, w polu go nie sieje, pocies-ze mnie, Boze, skąd sie nie spodzieje.
|
|
|
Młodoś moja, młodoś, takom cie straciła, jako by tom skałe do wody rzuciła.
|
|
|
Śpiywom jo se, śpiywom i bede, i bede, coz mi po piyniązkak, kie umiroł bede.
|
|
|
Ej, zagrojcie, dudzicki, z tyj siwyj kuozicki, co sie mi zabiła, kie wodzicke piła.
|
|
|
Ej, śpiywom jo se, śpiywom, chociaz jo nic ni mom, ej, ptaskowie śpiywajom, chociaz nic ni majom.
|
|
|
Nuty moje, nuty, skąd wy sie bierecie? Na mojem serdecku same sie siejecie.
|
|
|
Jak jo póde stelo, to mie bedzie skoda, ná kázdym wiyrsicku bedzie płakać woda.
|
|
|
Hej, ni má tyz to, ni má, jak na Bukowinie, nápiyrwéj sniég kurzi, ná uostatku ginie.
|
|
|
Nie smućcie sie, Tatry, hej, zeście takie stare, przyńdzie nowy rocek, hej, uodmłodniecie całe.
|
|
|
Góry nase, nase góry, pozłociste skały, gdy sie w was zapatrze, to widze świat cały.
|
|
|
|
|