W całych Tatrach istnieje gęsta sieć znakowanych szlaków turystycznych, z których mogą korzystać zarówno turyści indywidualni, jak i grupy wycieczkowe. W Tatrach Polskich liczą one łącznie około 250 km. Posiadają różne stopnie trudności od bardzo łatwych aż po trudne, eksponowane i ubezpieczone łańcuchami, drabinkami i klamrami. 

	Początek lub koniec szlaku.
	Podstawowy znak - dwa białe paski, a w środku kolor (czerwony, niebieski, zielony, żółty lub czarny).
	Zmiana kierunku przebiegu szlaku oraz wskazanie jak szlak dalej przebiega.
	Drogowskaz informacyjny o miejscu do którego prowadzi szlak, oraz czasie dojścia.
	Punkt widokowy.
	Dojście do źródła.
	Dojście do obiektu noclegowego.
	Dojście do miejsca wartego uwagi.
	"Teren zagrożony lawinami" - tablice ustawiane na początku szlaków i tras narciarskich. Informują one, że tereny te przez całą zimę zagrożone zejściem lawin.
	"Stop lawiny” - znaki te ustawiane są bezpośrednio przed miejscami gdzie najczęściej schodzą lawiny. (Naturalne tory lawinowe-żleby, jary, strome, nie porośnięte lasem czy kosówką stoki). Znaki te oznaczają, że dalsze przejście lub przejazd zagrażają życiu lub zdrowiu.
	"Alarm lawinowy" - znaki te umieszcza się z chwilą zaistnienia bardzo dużego zagrożenia lawinowego. Ustawia się je by zamknąć dany teren dla wszelkiej działalności górskiej.
	Trasa narciarska.
	Przebieg trasy narciarskiej.