|
Małgorzata Cichocka przypomniała, że na ustawy zakopiańscy radni nie mają wpływu. - Natomiast uchwała o Parku Kulturowym ma chronić nasz krajobraz, ponieważ nasi poprzednicy nie uchwalili planów zagospodarowania przestrzennego.
www. zakopianskibazar.pl
Zacznę od tego, że Zakopane do roku 2003 miało plan zagospodarowania przestrzennego. Plan ten był uchwalony przez Radę Gminy Tatrzańskiej w listopadzie 1994 roku, byłem wtedy radnym, przewodniczącym komisji planu, jedną z osób, które doprowadziły do jego uchwalenia.
Natomiast na skutek nieodpowiedzialnej, bo tak trzeba to określić, ustawy sejmowej z 2003 roku zdecydowana większość, bo ponad 90% gmin została pozbawiona planów zagospodarowania przestrzennego. Tak stało się również w Zakopanem.
Wiadomo, że uchwalenie planów jest procesem wieloletnim. Tymczasem duża presja inwestycyjna jest już dzisiaj. Potrzebny był pomysł, aby tą presję zatrzymać. Sposobem okazały się parki kulturowe, czyli objęcie niektórych terenów regułami specjalnej ochrony wynikającymi z ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Chodziło przede wszystkim o ochronę obszarów zielonych. Rada Miasta postanowiła, że parkami kulturowymi będą te obszary, na których nie ma jeszcze zabudowy, które są terenami zielonymi, a dotychczas przed zabudową były chronione.
(o ile pamiętam to za czasów mojej kadencji rozpoczęto działania mające na celu uchwalenie 18 takich planów) należy liczyć się z finansowymi konsekwencjami ograniczania możliwości zabudowy i rezerwowania terenów pod cele publiczne. Ja te skutki szacuję dla każdego z tych 18 planów na kwotę od 5 do 10 milionów złotych. Dlatego opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla całej gminy od razu i uchwalenie go jest w zasadzie niemożliwe.
Twierdzenia, wypowiadane przez kandydatów obecnego obozu rządzącego podczas kampanii wyborczej, że w najbliższym czasie taki całościowy plan przestrzenny dla gminy zostanie uchwalony to po prostu były tzw. obietnice wyborcze albo wynik niewiedzy i braku przygotowania. Jedyną drogą jest stopniowe opracowywanie i uchwalanie planów przestrzennych mniejszych obszarów, przede wszystkim tych strategicznych dla przyszłości miasta. Na mniejszym obszarze łatwiej jest próbować pogodzić sprzeczne interesy i uzyskać niezbędny konsensus społeczny. Konsekwencje finansowe są też bardziej strawne dla kasy miejskiej
|
