|
•
|
Na Czerwonych Wierchach czerwieni się już sit skucina. Jesień się zaczyna  |
| Ania
19:26 Pn, 21 Wrz 2009 |
 |
|
żegnaj lato na rok,
jesień stoi za mgłą... 
|
|
•
|
Re: Na Czerwonych Wierchach czerwieni się już sit skucina. Jesień się zaczyna |
| rolf
20:31 Pn, 21 Wrz 2009 |
|
|
to nic Aniu , przecież ,, Jesienią góry są najszczersze/ żurawim kluczem otwierają drzwi..." i dlatego,,... palę w odniu letnie wspomnienia/ idę wymachując kosturem/ idę w górach cieszyć się życiem/ oddać dłoniom halnego włosy...." 
|
|
•
|
Re: Na Czerwonych Wierchach czerwieni się już sit skucina. Jesień się zaczyna |
|
|
A ja już w czwartek będę podziwiał piękną jesień w tatrach.  Trochę zmieniły się plany (baza wypadowa miała być w 5 lub roztoce, będzie w Z), ale to nic.
|
|
•
|
Re: Na Czerwonych Wierchach czerwieni się już sit skucina. Jesień się zaczyna |
|
|
|
O jesieni.
Roztańczyła się jesień po górach,
Wywijała z halnym na szczycie,
Wywijała z halnym po chmurach,
Nad potokiem siadała o świcie,
Cichym śpiewem świerki budziła,
Mech głaskała palcami chłodnymi,
I już srebrem od świerków lśniła,
Już mech słała kwiatami białymi,
Potem w słońcu jakby złotniała,
Wiele brązów, czerwieni prószyła,
Do swych dłoni motyle zwabiała,
Gdzieś na kwiatach je później gubiła,
Odpłynęła z mgłą złotowłosa,
Tyle szeptów z sobą zabrała,
A została jak łzy ranna rosa,
I woń lasu letniego nieśmiała,
Urszula Górska.
|
|
•
|
Re: Na Czerwonych Wierchach czerwieni się już sit skucina. Jesień się zaczyna |
| Ania
01:22 Wt, 22 Wrz 2009 |
|
|
tylko, że...
dolin głębokich...
gór wysokich...
wiatru w uszach...
horyzontu po nieskończoność...
lasów bezkresnych...
bólu pleców i ścięgien...
potu na karku...
pragnienie...
szumu potoku...
zachwytów nieustannych...
....
młodo ci?
brakuje
(jak się do pracy chodzi... ;))
p.s jaro74 życzę pogody i wrażeń :)
... a to się jesienny kącik poezji zrobił
|
|
