Przebieg północnej granicy Tatr

1. Granica pomiędzy Tatrami a Kotliną Zuberską i Orawic biegnie wpierw wyraźnym załomem pomiędzy stokami grupy Osobitej a płaskim dnem górnego odcinka Doliny Błotnej; następnie przechodzi tuż na południe od Przełęczy Borek, schodzi wzdłuż Doliny Mihulczej (załomem pomiędzy dnem a stokami Osobitej), następnie podnóżem Mihulczej Czuby do wylotu Doliny Bobrowieckiej, stąd podnóżem Jeżowego Wierchu do wylotu Doliny Juraniowej, wreszcie załomem popod stokami bocznych ramion Furkaski na południowy skraj polany Molkówki.
2. Granica pomiędzy Tatrami a Rowem Zakopiańskim. Z polany Molkówka ku wschodowi na południowy skraj Siwej Polany i następnie załomem morfologicznym (wzdłuż którego biegnie Droga Pod Reglami), mijając wylot Doliny Lejowej i dalej nieco na południe od szosy do wylotu Doliny Kościeliskiej (Kiry). Stąd wyraźną granicą morfologiczną u podnóża Tatr Reglowych, wzdłuż lub w pobliżu Drogi pod Reglami (przecinając skocznie) do wylotu Dol. Bystrej (koło Przystanku Murowanica), stąd zachodnim i północnym podnóżem stoków Nosala do wylotu Doliny Olczyskiej (Jaszczurówka).
3. Granica pomiędzy Tatrami a Działami Poronińskimi. Z Jaszczurówki ku wschodowi załomem pod stokami Kopieńców i następnie południowym (górnym) skrajem Toporowej Cyrhli, stąd łukiem, wpierw lekko ku północy w okolice Brzezin, a potem ku południowi do potoku Sucha Woda (na północ od wału morenowego okalającego Toporowe Stawy i wylot Doliny Suchej Wody); stąd Suchą Wodą ku pn.-wsch. (w dół), a następnie, w okolicach Wawrzeczkowej Cyrhli znów na wschód, wyraźnym załomem u podnóża Kop Sołtysich i Filipczańskiego Wierchu do Doliny Filipka, na północ od jej połączenia z Doliną Złotą.
4. Granica pomiędzy Tatrami a Hurkotnym Działem. Z Doliny Filipka boczną dolinką biegnącą w kierunku pd.-wsch. i w jej przedłużeniu w poprzek szerokiego wododzielnego grzbietu (oddzielającego Filipczański Potok i Białkę) na północ od Gołego Wierchu, stąd wyraźnym zagłębieniem terenu zlokalizowanym na północ od bocznego grzbietu biegnącego ku Łysej Skałce, dalej ku pn.-wsch. wzdłuż dolinki stanowiącej przedłużenie owego zagłębienia (przecinając Drogę Oswalda Balcera koło serpentyn) na dno Doliny Białki (ok. 2 km na północ od mostu granicznego na Łysej Polanie).
5. Granica pomiędzy Tatrami a Kotliną Białczańską. Z dna Doliny Białki ku pd.-wsch. na grzbiet Chowańców Wierch w okolicach kolana Drogi Wolności koło Maćkowej Polany, stąd dalej ku pd.-wsch. w przybliżeniu wzdłuż szosy do wylotu Doliny Jaworowej; następnie ku pn.-wsch. u podnóża Tatr Bielskich, wyraźnie zaznaczonego załomem morfologicznym, z początku wraz z Jaworowym Potokiem, a następnie popod stokami Małego Wierchu do Hawraniego Potoku, nieco na południe od miejsca, gdzie przecina go Droga Wolności.
6. Granica pomiędzy Tatrami a Rowem Zdziarskim. W górę ku pd.-wsch., wzdłuż Hawraniego Potoku, a następnie ku wschodowi wpierw wzdłuż Czarnego Potoku, a następnie wzdłuż Podspadzkiego Potoku (na południe od Długiego Wierchu) na Podspadzkie Siodło (pierwszą przełęcz od Zdziarskiej Przełęczy na południe, leżącą pomiędzy Małym Przysłopem (na południe) i Długim Wierchem (na północ); stąd dalej ku wschodowi wyraźną dolinką (równoległa do położonej dalej na północ dolinki potoku Średnica), dochodząca do Bielskiego Potoku, w miejscu, w którym zmienia on bieg z kierunku południkowego na równoleżnikowy, stąd ku wschodowi wzdłuż Bielskiego Potoku, omijając łukiem od południa Ptasiowskie Turnie, a następnie, południowym brzegiem coraz szerszego dna doliny aż do wylotu Bachledowej Doliny, gdzie Bielski Potok zakręca na południe i równocześnie kończy się północna granica Tatr.

Podsumowanie

Warto na koniec zwrócić uwagę, że omawiane zagadnienie ma nie tylko charakter teoretyczny i nie służy jedynie zaspokojeniu ciekawości turystów (czy też przewodników). Określenie położenia granicy Tatr może bowiem mieć niebagatelne znaczenie praktyczne, choćby jakby argument w sporach o granice Tatrzańskiego Parku Narodowego, którego terytorialny zasięg bywa ostatnio na różne sposoby kwestionowany, przy czym roszczenia dotyczą nie tylko obszarów położonych ewidentnie poza Tatrami, ale i znajdujących się bezdyskusyjnie w Tatrach. Konsekwencją wyłączenia z TPN zespołu skoczni narciarskich na stokach Krokwi jest zatem nie tylko zmniejszenie powierzchni parku, ale i stworzenie groźnego precedensu, że jedna z części naszych niewielkich Tatr wcale nie musi być objęta parkiem narodowym.