Gdy 23 lipca ubiegłego roku pani Katarzyna Bafia odebrała telefon od swojej siostry, że jej mieszkanie jest całe zalane wodą, przeraziła się. Wraz z dwójką swoich dzieci – 16-letnim synem i 14-letnią córką, przebywała wtedy na wczasach nad morzem. Nie miała pojęcia, że w Zakopanem szaleje powódź. Po powrocie do Zakopanego załamała ręce. Cały jej dom był zniszczony.

Teraz już stanęła na nogi. Mieszkanie wyremontowała. Jednak mówi, że już nigdy nie pojedzie na wakacje. Obawia się też kolejnego takiego lipca. Pani Katarzyna była najbardziej poszkodowaną przez ubiegłoroczną powódź osobą w Zakopanem. Jej mieszkanie w suterenie budynku przy ul. Jagiellońskiej tonęło w wodzie, która sięgała na wysokość około 1 metra. Woda zalała łazienkę, kuchnię i pokój dzieci. Zniszczone zostały pościel, drewniany stół i krzesła, a także inne meble. Pani Katarzyna zwróciła się po pomoc do gminy. Mogła bezpłatnie zamieszkać na kilka miesięcy w internacie byłego Technikum Tkactwa Artystycznego.

– Ponadto dostałam od gminy po około miesiącu 6 tysięcy złotych – wspomina teraz. – To była dla mnie bardzo duża pomoc. Dzięki temu zrobiłam remont całego mieszkania. Wystarczyło na jedną trzecią wszystkich potrzeb. A było co robić. Przede wszystkim trzeba było rozwiązać problem wilgoci. – Musieliśmy zerwać całe ściany, aż do cegły. Potem przez ponad półtora miesiąca, po 20 godzin na dobę, pracowały w mieszkaniu dwie specjalne maszyny, które wyciągały wilgoć. – Na dobę zbierały około 10 litrów – wspomina pani Katarzyna.

W remoncie pomogli jej, bez żadnych wynagrodzeń, rodzina i znajomi. – Szwagrowie położyli mi kafelki, koledzy taksówkarze z pracy pomagali przywieźć towar. Naprawdę bardzo wiele osób mi pomogło – zaznacza.

Oprócz pomocy z gminy pani Katarzyna i jej dzieci dostały też pomoc od zupełnie obcych ludzi. – Otrzymaliśmy łóżko, biurko dla dzieci, kołdry. Dostaliśmy to od ludzi, którzy robili sobie przemeblowanie – mówi zakopianka.

Teraz, w kilka miesięcy po powodzi, już niemal wszystko zostało naprawione. Korytarz, łazienka, kuchnia czy pokój dla dzieci wyglądają bardzo dobrze. – W sumie mam za sobą 80 procent pracy. Pozostał jeszcze do uporządkowania ogród, bo został zdewastowany, gdy sprzątaliśmy mieszkanie po powodzi – mówi.

Te złe doświadczenia utkwiły mocno w psychice pani Katarzyny i jej rodziny. Boi się drugiej takiej powodzi.

– Nie wiem, co by było, gdyby stała się druga taka tragedia – dodaje. Jak zaznacza, zabezpieczyła się już teraz na ewentualność takiej tragedii. Ubezpieczyła swoje mieszkanie na wypadek powodzi. Ponadto zakupiła specjalny zawór, który blokuje wydostawanie się wody ze studzienek poprzez toaletę czy zlew, bo głównie tymi otworami wlewała się woda podczas ubiegłorocznej powodzi. Ponadto podsypała nieco brzeg potoku Bystra, płynącego obok jej domu.

– Poza tym już nigdy nie pojadę na wakacje. Gdy teraz wyjechałam, po powrocie zastałam zdewastowane mieszkanie – opowiada już z uśmiechem na twarzy.

Łukasz Bobek