Idąc do kina możemy wybierać z pełnej palety filmów nagranych w trójwymiarze. Ten format trafia także pod strzechy, gdzie coraz częściej znajdują się telewizory przystosowane do oglądania tego typu produkcji. Nie pozostaje to bez wpływu na wzrok. Póki filmy 3D oglądaliśmy sporadycznie, nie stanowiło to problemu, kiedy jednak zaczynamy to robić na co dzień w domu, sprawy mogą przybrać inny obrót.

Wzrok i mózg ludzki są naturalnie przystosowane do postrzegania głębi. Problem tkwi w tym, że w projekcjach 3D nie patrzymy na rzeczy trójwymiarowe, ale na dwa różne obrazy dwuwymiarowe. Jest to więc na dobrą sprawę tylko iluzja przestrzenności. Oczy pracują przy niej inaczej, niż przy odbieraniu rzeczywistych głębi w obrazie.

Jak mówi Maria Molska, optometrystka z klinki okulistycznej Luxummedica - Trójwymiarowy obraz o wiele bardziej nadwyręża wzrok, niż wpatrywanie się w tradycyjny odbiornik tv. Maksymalny czas, jaki można spędzić przy 3D, bez uszczerbku dla oczu, to godzina, półtorej.

Szczególnie ostrożne powinny być osoby z różnego typu wadami wzroku i zaburzeniami widzenia obuocznego. W ich przypadku brak odpowiednich okularów czy szkieł kontaktowych może powodować dyskomfort. Mdłości i zawroty lub bóle głowy, pojawiające się podczas oglądania filmu w 3D, to sygnał, że trzeba zasięgnąć porady optometrysty lub okulisty.

Gdy zaopatrzymy się w telewizor z funkcją oglądania filmów w trójwymiarze z bliska, okazji automatycznie robi się znacznie więcej, a na dodatek format 3D może wówczas mieć negatywny wpływ na oczy dzieci, pozostawionych przed odbiornikiem bez kontroli starszych. - Dotyczy to w szczególności maluchów poniżej 6 roku życia. W tym okresie wzrok dziecka dopiero się kształtuje, a odbieranie dwóch różnych obrazów jednocześnie może źle wpłynąć na sprawność widzenia w przyszłości. W konsekwencji najmłodsi narażeni są na zeza lub tzw. niedowidzenia, czyli osłabienie widzenia w jednym oku – wyjaśnia Maria Molska.

Od czasu Avatara Jamesa Camerona filmy 3D podbijają serca widzów, w związku z czym produkuje się ich coraz więcej. Sporadyczne wybieranie się na film w 3D do kina nie będzie skutkowało pogorszeniem wzroku, ale już robienie tego codziennie w warunkach domowych, gdzie trójwymiarowy obraz oglądany jest z bliska, zmienia postać rzeczy.

Nadmierne korzystanie z dobrodziejstw przestrzennego obrazu może doprowadzić do zaburzeń percepcji, bólu gałek ocznych i głowy, mdłości, dezorientacji, a także zachwiania równowagi. Zatem, gdy już staniemy przy kasie kinowej lub usiądziemy wygodnie w fotelu przed telewizorem umożliwiającym oglądanie 3D i będziemy wybierać film, pozwólmy od czasu do czasu odpocząć naszym oczom i zdecydujmy się na jego tradycyjną, analogową wersję.

Opracowanie: AG