- W zakopiańskim Centrum Rehabilitacji "Brahma" gości Pan po raz pierwszy. Na spotkanie z Panem zapisało się kilkadziesiąt osób. Od kiedy zajmuje się Pan leczeniem schorzeń? - pytamy Henryka Słodkowskiego, lekarza i bioenergoterapeutę

- W przyszłym roku minie 30 lat od ukończenia przeze mnie Śląskiej Akademii Medycznej. Wiele lat pracowałem w Klinice Chorób Wewnętrznych w Bytomiu, zrobiłem specjalizację lekarską I i II stopnia z chorób wewnętrznych.

- Czemu zatem porzucił Pan lekarski fartuch i został bioenergoterapeutą?

- Pacjenci zgłaszali, że po rozmowach ze mną, stosując te same leki, jakie przepisywali moi koledzy w klinice, czują się wiele lepiej. Nestor polskich bioenergoterapeutów Jerzy Urbanowicz namówił mnie, żebym się przebadał. W Bytomiu działał wtedy Zbigniew Zbiegieni, który zbadał mnie za pomocą wahadła. Nie przekonało to zupełnie mojego kartezjańskiego sposobu myślenia. Drugie badanie odbyło się w kieleckim Studium Radiestezji, gdzie okazało się, że mam bardzo dużą różnicę potencjałów, rzędu 60 miliwoltów, między lewą a prawą ręką. Trzymając dłonie w odległości 40 cm od menzurki z wodą w 5 minut spowodowałem wzrost temperatury wody o 2 stopnie Celsjusza. Badano emisję podczerwieni z mojego splotu słonecznego, wykonywano testy psychologiczne. To nie przekonało mnie jeszcze do końca. Dopiero spotkanie ze sławami naukowymi z Montrealu, Bazylei i Stuttgartu, gdzie w Instytucie Badania Mózgu zbadano moje fale mózgowe, przekonały mnie do tego, żeby zająć się bioenergią poważnie. W Monachium w specjalnej komorze zbadano, że emituję pole wartości 2,5 tysiąca miliwoltów, gdy przeciętna emisja wynosi 5,5 miliwolta. Zostałem zamknięty w komorze, gdzie było zupełnie ciemno. Poproszono mnie, abym położył dłonie na dwóch specjalnych rejestratorach i przekazywał energię. Jak to zrobiłem, na ekranie podłączonego do urządzenia komputera zaczęły się pojawiać punkty świetlne. Naukowcy stwierdzili, że to biofotony, czyli cząstki światła emitowane przez żywe komórki. Przy większej koncentracji stworzyłem girlandy świetlne. Wówczas jeden z profesorów powiedział, że mam światło w dłoniach i powinienem uzdrawiać ludzi. Te wszystkie badania przekonały mnie, że mogę w inny niż konwencjonalna medycyna sposób pomagać ludziom. Pięć lat temu zaprzestałem praktyk lekarskich, zająłem się tylko bioenergią.

- Co odróżnia bioenergoterapeutę od lekarza?

- Bioenergoterapeuta patrzy na człowieka jako na całość. Daje wsparcie psychiczne, synchronizuje pracę obu półkul mózgowych, uruchamia w człowieku własnego lekarza. Ja zawsze podkreślam jednak, że chory nie może rezygnować z pomocy lekarskiej. Praca powinna iść dwutorowo. Każdy z nas ma w sobie zdolności do samouzdrawiania. Zostały one jednak przyćmione przez rozwój cywilizacyjny. Brak jest iskry, która by je wskrzesiła. Taką iskrą jest rzetelny bioenergoterapeuta, który nigdy nie pozwala pacjentowi zrezygnować z pomocy medycyny klasycznej.

- Jest Pan po raz pierwszy w Zakopanem, ale chyba nie ostatni?

- Tak wiele osób chciało skorzystać z mojej pomocy, że przyjadę pod Tatry jeszcze raz, 4 kwietnia.

Rozmawiał:

RAFAł GRATKOWSKI