Na Krokwi, jak już było mowa, zaczynali swoje kariery świetni zawodnicy. Tak było ze Słoweńcem Primożem Peterką z klubu SK Triglav, który 27 stycznia 1996 r. wygrał tu pucharowy konkurs. Miał wtedy niecałe 17 lat i od tryumfu na Wielkiej Krokwi rozpoczął swój zwycięski sezon na skoczniach całego świata. Już w pierwszym skoku pobił rekord skoczni i ustanowił nowy - 130 metrów. Tego dnia dziewiąte miejsce zajął polski skoczek z Wisły - Adam Małysz. Drugiego dnia najlepszym okazał się "Goldi" - Andreas Goldberger, a Peterka musiał tym razem zadowolić się drugim miejscem. Małysz był szósty. Pół roku później, 17 i 18 stycznia 1998 r. najlepsi skoczkowie świata ponownie spotkali się w Zakopanem. Pierwszego dnia najdalej skakał Norweg Kristian Brenden (99, 106 m), przed Janne Ahonenem i Svenem Hannawaldem z Niemiec. Drugiego dnia zawodów dawną świetną formę odnalazł Peterka (124 i 127 m), który zwyciężył przed Kazuyoshim Funakim z Japonii i Svenem Hannawaldem. W roku 1999 puchar świata odbył się w Zakopanem dwukrotnie. 16 stycznia zwyciężył Stefan Horngacher, przed Janne Ahonenem i Ingebrigtsenem, a w dzień potem Ahonen, przed Funakim i Horngacherem. Robert Mateja prowadził po pierwszej serii. Niestety w drugiej oddał krótki skok i nie odegrał w konkursie ważniejszej roli. Kolejne konkursy pucharu świata rozegrano na Wielkiej Krokwi 18 i 19 grudnia 1999 r. Ich tryumfatorem okazał się superskoczek z niemieckiego Villingen - Martin Schmitt, Adam Małysz był tym razem 13. Po tym konkursie skocznia straciła homologację FIS, którą odzyskała po przebudowie na Zimową Uniwersjadę Zakopane 2001. Nowym rekordzistą obiektu był wtedy Austriak Stefan Kaiser - 135,5 m. Swój świetny wynik osiągnął 4 marca 2001 r. podczas Pucharu Kontynentalnego. Wielka Krokiew gościła też najlepszych skoczków świata podczas Pucharu Świata, rozegranego tutaj od 18 do 20 stycznia 2002 r. W sobotę 19 stycznia zwycięzcą był Fin Matti Hautamaeki, a w niedzielę Adam Małysz, który po zwycięstwie ucałował zeskok zakopiańskiej ziemi. Konkursy oglądały niespotykane dotąd tłumy, w sobotę pod Krokiew przyszło ok. 80, a w niedzielę ok. 60 tysięcy kibiców. Takiej licznej widowni zawody Pucharu Świata nie miały nigdy w historii. W 2003 r. rekord skoczni ustanowił Adam Małysz - skoczek z Wisły osiągnął 136 m. W styczniu 2003 r. dwa konkursy wygrał w porywającym stylu Sven Hannawald z Hinterzarten, ustanawiając rekord skoczni 140 m. W 2004 r. podczas kolejnych zawodów Pucharu Świata, konkursy wygrywali: niemiecki skoczek Michael Uhrmann i Austriak Martin Hoellwarth. W 2005 r. dwukrotnie zwyciężał Adam Małysz (raz ex aequo z norweskim skoczkiem Roarem Ljoekelsoeyem), a w 2006 r. dwa razy wygrał w Zakopanem fiński skoczek Matti Hautamaeki. W 2007 r. w Zakopanem na Wielkiej Krokwi odbędą się kolejne konkursy. Kibice liczą na wysokie miejsce Adama Małysza. Kibicować będziemy wszystkim i już teraz życzymy zawodnikom udanej rywalizacji.

Stanisław Marusarz "Dziadek" (1913 -1993) - patron skoczni

Skocznia nosi jego imię od 1989 r. Marusarz był czterokrotnym olimpijczykiem (1932,1936, 1948, 1952, a w 1956 r. otwierał olimpijski konkurs skoków), wicemistrzem świata w skokach narciarskich z Lahti (1938), 21-krotnym mistrzem Polski w narciarstwie. W 1935 r. ustanowił na skoczni w Planicy rekordy świata w długości skoku - 95 i 97 m. Reprezentował barwy klubów SN PTT i CWKS (od 1951 r.). Żołnierz ruchu oporu i kurier tatrzański, podporucznik AK, trener. Wielokrotny rekordzista Wielkiej Krokwi. Za życia stał się niemal legendarną postacią polskiego narciarstwa.

Dane techniczne: długość rozbiegu - 91 m, wysokość progu - 3 m, średnia prędkość na progu - 92 km/h, kąt nachylenia progu - 10,5 stopnia, kąt nachylenia zeskoku - 35 stopni, Punkt K 120 m, punkt sędziowski - 134 m, widownia do 40 tysięcy kibiców.

Rekordziści Krokwi:

1925 - Stanisław Gąsienica-Sieczka - 36 m, 1926 - Tadeusz Zaydel - 40,5 m, 1927 - Józef Lankosz - 47, 49,5 m, 1928 - Bronisław Czech - 61 m, 1929 - Bronisław Czech - 63 m, 1929 - Stanisław Gąsienica-Sieczka - 66 m, 1934 - Stanisław Marusarz - 74 m, 1935 - Reidar Andersen (Norwegia) - 76 m, 1939 - Sepp Bradl (Niemcy) - 80 m, Birger Ruud (Norwegia) - 81,5 m, 1948 - Stanisław Marusarz - 83,5 m, 85 m, 1955 - Antoni Wieczorek - 86,5 m, 1956 - Harry Glass (NRD) - 88 m, 1961 - Kurt Schramm (NRD) - 98,5 m, Nikołaj Szamow (ZSRR) - 99,5 i 100 m, 1962 - Helmut Recknagel (NRD) - 103 m, 1966 - Horst Queck (NRD) - 105,5 m, 1967 - Jiri Raška (Czechosłowacja) i Józef Kocyan - 107,5 m, 1968 - Józef Przybyła - 108,5 m, 109 m, 1969 - Manfred Wolf (NRD) - 111,5 m, 1971 - Hans Schmid (Szwajcaria) - 112 m, 1973 - Tadeusz Pawlusiak - 113 m, 1975 - Marek Pach - 114 m, Stanisław Bobak - 115,5 m, 1978 - Korhonen (Finlandia) - 116 m, 1979 - Piotr Fijas - 116, 5 m. 1985 - Piotr Fijas - 117 m, Jiři Malec (Czechosłowacja) - 119 m, 1986 - Jan Kowal - 122,5 m, 1987 - Jan Kowal - 123 m, 1992 - Zbigniew Klimowski - 124 m, 1995 - Arve Vorvik (Norwegia) - 128 m, 1996 - Primoż Peterka (Słowenia) - 130 m, 1996 - Aleksander Bojda - 130,5 m, 2001 - Stefan Kaiser (Austria) - 135,5 m, 2002 - Adam Małysz - 136 m, 2003 - Sven Hannawald - 140 m.

żródło:
Wojciech Szatkowski - Muzeum Tatrzańskie