Czarny Dunajec to dość specyficzna wioska położona na terenie Kotliny Orawsko-Nowotarskiej, nad potokiem o tej samej, co wioska nazwie. Od północy graniczy ona z niewielkimi miejscowościami położonymi na zboczach Pasma Podhalańskiego, takimi jak: Załuczne, Odrowąż, Pieniążkowice, Dział i Wróblówka oraz Długopole. Od wschodu graniczy z najstarsza podhalańską wioską Ludźmierz a przez nią z miastem Nowy Targ. Na południowy wschód od Czarnego Dunajca rozciągają się długie ulicówki Rogoźnik, Stare Bystre, Miętustwo i Ciche, a od południa Chochołów. Nieco skomplikowana sytuacja ma miejsce na zachód od Czarnego Dunajca, tutaj, bowiem nakładają lub przeplatają się wzajemnie granice: polityczna, etniczna i hydrologiczna, tutaj bowiem kończy się Podhale a zaczyna polska (z północy) i słowacka (z południa) Orawa, a do tego występuje tu główny wododział europejski, który oddziela zlewisko Morza Bałtyckiego od zlewiska Morza Czarnego.

Czarny Dunajec został założony w XIV wieku, a oficjalną lokację otrzymał w 1542 r. Miejscowość, pomimo ze formalnie jest wioską, ma charakter miasteczka, zapewne dlatego od 1720 r. odbywają się tu jarmarki. W centrum miejscowości znajduje się rynek, co Czarnemu Dunajcowi przydaje owego miejskiego charakteru. Wiele murowanych domków ma wygląd niewielkich dworków z ganeczkiem, podpartym dwiema kolumnami. Do rynku przylega murowany kościół z lat 60-tych XIX w., który został wybudowany na miejscu starszej drewnianej świątyni, która została wzniesiona już w końcu XVI w. lecz uległa pożarowi, który w 1858 r. stawił niemal całą miejscowość.

Od XVII wieku przez dwa stulecia Czarny Dunajec był siedzibą parafii, sięgającej aż po Tatry.

W Czarnym Dunajcu warto przyglądnąć się ogólnie całej wiosce, ścisła zabudowa tzw. ulicówka z rynkiem świadczy o starym osadnictwie miejscowości. Godne obejrzenia są wspomniane czarnodunajeckie dworki, które łączą w sobie góralskie rozwiązania architektoniczne z nowatorskimi materiałami budowlanymi, bowiem większość tych domów wybudowanych jest z cegły.

W najbliższej okolicy Czarnego Dunajca godne obejrzenia są tzw. puścizny, czyli torfowiska, które posiadają nie tylko cenny torf, ale przede wszystkim są prawdziwą perłą dla botaników. Podhalańskie torfowiska stanowią naturalne środowisko dla rzadkich roślin, w tym roślin owadożernych, takich jak popularna rosiczka.

Czarny Dunajec to także wioska, w które żywe są jeszcze tradycje góralskie. Co prawda żywotność tych tradycji nie jest tak silna jak np. w Kościeliskach czy na Bukowinie Tatrzańskiej, lecz i tutaj odbywają się również różnorakie imprezy i festyny folklorystyczne. Specyfika położenia Czarnego Dunajca na granicy z Orawą ubogaca te imprezy o rytmy orawskie, a mieszkająca tu dość duża grupa Romów również nie pozostaje obojętna na muzykę, toteż można tu posłuchać również rytmicznych melodii cygańskich.