"Medea", jedno z największych dzieł Eurypidesa to opowieść o tragicznych losach czarodziejki z Kolchidy, która dla namiętnego uczucia do przywódcy Argonautów poświęca ojczysty kraj i życie brata. Miłość totalna może być jednak niebezpieczna, a zdrada zamienia ją w nienawiść, która prowadzi nawet do zbrodni. Zdradzona Medea postanawia pomścić krzywdy wyrządzone jej przez niewiernego męża, a dusza, cierpiąca z miłości, zdolna jest do czynów najokrutniejszych...

"Medea" to dramat ludzkiej duszy, jednostki, która targana wielkimi namiętnościami i sprzecznościami tkwiącymi w samej jej naturze potrafi przekroczyć granicę, za którą zło staje się najlepszym lekiem na cierpienie. Historia Medei w ujęciu Eurypidesa nosi wymiar iniwersalny, odkrywa bowiem tajniki i ciemne strony ludzkiej natury, które często staramy się ukryć. Ukazuje ambiwalencję uczuciową, która narastając w duszy człowieka może doprowadzić go do czynów ostatecznych. Medea potraktowana zostaje jako archtyp, symbol cierpienia, zgubnych namiętności. Cechy indywidualne bohaterów i rodzajowość są tu mniej ważne, ponad nimi jest symboliczne ujęcie problematyki i wejście w głębokie pokłady emocji.

"(...) Teatr Eurypidesa spiętrza horror, nie wpadając w melodramat. Gwałtowne gesty są przede wszystkim umotywowane, potem przygotowane lub uzasadnione, namiętność u Eurypidesa wyraża się również w konfrontacjach słownych, gorących i celnych równocześnie. (...) Jedno z największych odkryć Eurypidesa to rozpoznanie irracjonalnego charakteru uczucia, które sprawia w człowieku nagłe zmiany i zwroty."

Jacqueline de Romilly "Tragedia grecka", PWN Warszawa 1994, s. 120-121

Serdecznie zapraszamy na klasykę do Teatru Witkacego.