Jeżelichcesz usłyszeć opowieści o narciarskim El Dorado (utraconym niestety), o tym jak Oppenheim zjeżdżał w Babie Nogi, o Krupowskim – duchu Pysznej i czasach dawnej turystyki tatrzańskiej, koniecznie odwiedź Dworzec Tatrzański. Jakie jest motto tego wieczoru? Czy pamiętasz? Serce, przewodnik, po przeszłości i nieomylny kompas wspomnień, prowadzi w stronę Pysznej, na stare ślady nart, na trasy zimowych wyryp po Tatrach Zachodnich – Wanda Gentil-Tippenhauer, Stanisław Zieliński, W Stronę Pysznej... Pyszna to jedno z miejsc okrytych tatrzańską legendą. Górne piętro Doliny Kościeliskiej wypełnia olbrzymi kocioł Hali Pysznej, świetny teren narciarski, naturalne boisko, gdzie wprawny narciarz hula ile dusza zapragnie, a początkujący ćwiczyć może ewolucje na rozmaitych stromiznach i w najrozmaitszym terenie. Dolne piętra roją się od bul, żlebików, rynien, grzęd od łagodnych do wcale stromych, zwanych ogólnie Siwymi Sadami. Szczególnie pod wiosnę, gdy nigdzie na tej wysokości nie ma już śniegu, w kotle tym, nawet w końcu maja, zetknąć się możemy z legendarnym firnem, w pełni jego majestatycznej okazałości... Na samej Hali Pysznej, na granicy lasu, stoi schronisko Sekcji Narciarskiej Pol. Tow. Tatrzańskiego. Prowadzi do niego z Hali Smytniej ... droga leśna, zamknięta dla pojazdów... tak o Pysznej pisał Józef Oppenheim. Te czasy są coraz bardziej odległe, ale uważamy, że warto je przypominać. W końcu cały świat nabiera treści, gdy słuchamy Pyszniańskich opowieści.