Ziętkiewiczowa Ela, właśc. Elżbieta, z domu Michalewska (ok. 1894 - po II
wojnie świat. w Kanadzie), w 1921-38 żona » Władysława Ziętkiewicza. Wybitna
narciarka (zawodniczka), uprawiająca również narciarstwo wysokogórskie i
taternictwo, z wykształcenia pianistka.
Jeździć na nartach nauczyła się w 1911 w Zakopanem, a w 1912-14 (w czasie
studiów muzycz. w Wiedniu) uprawiała narciarstwo wysokogórskie w Alpach Austr.
wraz z in. członkami polskiego klubu narc. » CAP. Uczestniczyła m.in. w wejściu
narc. na Grossvenediger (3660 m) w 1914. W tymże roku startowała w zawodach
narc. w Austrii i odnosiła duże sukcesy.
W 1919-20 była jedną z dwóch sanitariuszek w »Kompanii Wysokogórskiej w
Zakopanem i wtedy intensywnie uprawiała narciarstwo wysokogórskie, a dorywczo
również i taternictwo. Już w 1917 z Henrykiem Bednarskim przeszła pd. ścianę
Zamarłej Turni, ale w sposób wybitnie niesamodzielny. W 1921, 1922 i 1925
zdobyła Mistrzostwo Polski w narc. biegu kobiet, a w nast. latach już nie
odnosiła takich sukcesów; potem była instruktorką narciarską.
W 1920 lub 1921 wyszła za mąż za » Władysława Ziętkiewicza, ale rozeszli się
przed II wojną światową. Do 1939 uchodziła zawsze za Polkę, w czasie II wojny
świat. mieszkała pod okupacją niem. w Zakopanem i wtedy stała się volksdeutschką
lub nawet reichsdeutschką. Przed końcem wojny wyjechała z Zakopanego do Wiednia,
a stamtąd potem do Kanady.
Lit. - Józef Kapeniak: Tatrzańskie diabły. Wa. 1971.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
