Hunfalvy János, też Hunfalvi (9 VI 1820 Wielki
Sławków k. Popradu - 6 XII 1888 Budapeszt). Wybitny węg. geograf, w 1846-51
prof. liceum w Kiezmarku , od 1866 prof.
politechniki, od 1870 prof. geografii uniw. w Peszcie, autor licznych prac
nauk., czł. Węg. Akad. Nauk. (1859).
Wśród jego artykułów o wycieczkach i podróżach kilka
dotyczy Tatr i Podtatrza
, np. A Dunajecz völgye ("Család Könyve" 1856), Kirándulás a
Tengerszem csúcsára (tamże 1857), Ujabb kirándulás a Tátrába (tamże
1858).
Obszerny opis Tatr znajduje się w t. I jego podręcznika geografii Węgier pt.
A magyar birodalom természeti viszonyainak leirása (I-III, Pest 1863-65). Zajmował się też klimatologią,
m.in. Orawy
: Árvamegye meteorologiai
viszonyairól ("Magy. Akad.
Ért." 1872). Wspólnie z » L.
Rohbockiem wydał
Magyarország és Erdély eredeti képekben (I-III, Darmstadt 1856-64, także po niem.).W niem. i weg.
nazewnictwie Tatr został H. upamiętniony nazwami Hunfalvyjoch i Hunfalvy-hágó
(Waga) oraz Hunfalvykessel i Hunfalvy-völgy (Kotlinka pod Wagą ), a także Hunfalvyhütte i
Hunfalvy-kunyhó (Schronisko Hunfalvyego, tj. drugie z kolei schronisko w Wielickiej Dolinie , które istniało w
1878-1913). W Budapeszcie uczczono go nazwą ulicy, a na jego domu rodzinnym w
Wielkim Sławkowie odsłonięto w 1894 tablicę pamiątkową, wspólną dla niego i jego
brata (Pál Hunfalvy 1810-1891, znany węg. językoznawca i etnograf). Bracia J. i
P. Hunfalvy pochodzili z rodziny spiskoniem. Hunsdorfer, ale w 1842 zmienili swe
nazwisko (będące przymiotnikiem od niem. nazwy wsi » Huncowce
) na odpowiednik
węgierski.
