Honowska Jadwiga (3 VI 1904 w Aleksandrowie - 19
VIII 1928 w Tatrach, poch. w Zakopanem).
Taterniczka , z wykształcenia
matematyczka (UJ i UW 1928).
Taternictwo zaczęła uprawiać w 1924 i wkrótce stała się
jedną z czołowych taterniczek pol., chodząc gł. w towarzystwie Alfreda i Jana A. Szczepańskich , a także (w 1928) Zofii Krókowskiej . Przeszła pn. ścianę Koziego Wierchu , pd.-zach. ścianę Kiezmarskiego Szczytu , pn.-zach. ścianę Galerii Gankowej , pd. ścianę Zamarłej Turni (w 1928, pierwsze samodzielne
wejście kobiece, choć w towarzystwie męskim). Wśród jej nowych dróg było I
wejście żlebem z Pustej Dolinki wprost na
Wyżnią Kozią Przełęcz
(w 1928).
W zimie wspinała się tylko w 1928, dokonując wtedy I
wejść zim. na Mały Kołowy Szczyt , przez Niemiecką Drabinę na Mały Kiezmarski Szczyt i wprost z Doliny Białej Wody na Młynarza
.
W związku z toczącą się wówczas żywą dyskusją na temat
samodzielności kobiet w taternictwie, zaczęła w 1927 chodzić na wspinaczki
również w zespołach kobiecych (z Zofią Czarkowską i Heleną Dębińską ), np. pn.-wsch. ścianą Zadniego Kościelca (Kominem Drewnowskiego).
Następnego lata wybrała się z Zofią Krókowską na pd. ścianę Ostrego Szczytu
; po przejściu gł. trudności na drodze Häberleina
obie zginęły. Przyczyną wypadku było odpadnięcie jednej z taterniczek i wyrwanie
się haka asekuracyjnego.
