Wystawa o historii małżeństwa Witkiewiczów, które trwało od wiosny 1923 roku aż do samobójczej śmierci Witkacego 18 września 1939 r. Prezentowane fotografie w większości wykonane przez Witkiewicza przedstawiają artystyczne portrety Niny oraz wiele sytuacji z ich życia w Zakopanem, podczas wycieczek w Tatry oraz w jej mieszkaniu na Brackiej 23 w Warszawie.

Witkiewicz mając inne wyobrażenia i doświadczenia postawił przed Niną wyzwania, których wychodząc za mąż  nie spodziewała się. Po latach napisała, że po wielu kontrowersyjnych przejściach między nimi, w końcu "coraz więcej było kobiet w jego życiu, aż wreszcie przestaliśmy być małżeństwem, tylko dobrymi przyjaciółmi".

"Wiedz, że nie kochałem nikogo prócz Ciebie, a reszta to zabawa" - pisał Witkacy uwikłany w liczne romanse. Stale też donosił Ninie listownie o swoich uczuciach i wielkim przywiązaniu:

"Potwornie Cię wprost kocham i tęsknię za Tobą. Nie masz pojęcia, jakie parszywe jest moje życie bez Ciebie"; "Tylko w związku z Tobą można wytrzymać tą pospolitość i marność egzystencji"; "Lepsze jest jednak dla Ciebie życie ze mną, mimo wszystko, niż rozstanie"; "Kocham Cię strasznie, ale swoboda to wielka rzecz".

We "Wspomnieniach ..." o Stasiu w 1953 roku Witkiewiczowa, zwracając uwagę na "skomplikowaną psychikę swojego męża" i nieprzeciętną osobowość, podkreśliła, że "zginął najwspanialszy człowiek w Polsce".

Prace na wystawie pochodzą ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, Książnicy Pomorskiej w Szczecinie, Ossolineum we Wrocławiu, Muzeum Literatury w Warszawie, Kolekcji Stefana Okołowicza w Warszawie.