Po raz pierwszy wystawa została pokazana w połowie października 2014 roku w Auli Biblioteki Ossolineum we Wrocławiu w ramach Festiwalu im. Brunona Schulza. Od początku lutego 2015 roku była prezentowana w Collegium Maius Uniwersytetu Opolskiego, Bibliotece Śląskiej w Katowicach, w Centrum Informacji Naukowej i Bibliotece Akademickiej w Katowicach, w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie oraz w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie

Stanisław Vincenz, urodzony w Słobodzie Rungurskiej na Pokuciu, jest autorem wielu dzieł, z których najważniejszy jest epicki cykl Na wysokiej połoninie. Pisarz był Polakiem z rodziny przemysłowców naftowych, studiował w Wiedniu, brał udział w I wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej. W Dwudziestoleciu był aktywnym twórcą kultury i działaczem publicznym. W 1939 roku kilka miesięcy spędził w więzieniu NKWD, wiosną 1940 przedostał się nielegalnie na Węgry, skąd w 1945 wyjechał do Francji. Był związany z paryską „Kulturą” niemal od początku jej istnienia, ostatnie lata życia spędził w Lozannie. Vincenz jest reprezentantem całej generacji polskich autorów emigracyjnych, w PRL-u objętych zapisem cenzorskim, wyeliminowanych z żywego obiegu kultury krajowej, zmarginalizowanych w dydaktyce uniwersyteckiej i szkolnej. Wystawa prezentuje najważniejsze etapy jego biografii i główne wątki twórczości, przypomina esej: opowieść łączy fakty, fotografie, wspomnienia, opinie oraz fragmenty tekstów.

Twórca wystawy Jan A. Choroszy jest pracownikiem Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, autorem monografii Huculszczyzna w literaturze polskiej (1991) i studiów poświęconych Vincenzowi, pomysłodawcą wortalu www.vincenz.pl
Prezentacja w Spichlerzu w Zespole Dworsko-Parkowym w Kuźnicach:

17 lipca 2015 r. o godz. 17 w siedzibie TPN w Kuźnicach odbędzie się Dialog o Vincenzie prowadzony przez Ewę Czamańską z udziałem Włodzimierza Próchnickiego (Uniwersytet Jagielloński), Jakuba Żmidzińskiego (Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu) i Jana A. Choroszego (Uniwersytet Wrocławski)

Wykorzystano dokumenty i materiały ikonograficzne z archiwów rodzinnych Vincenzów i Marbachów, spuścizny Lidia Ciprianiego oraz zbiorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Muzeum Etnograficznego w Krakowie, Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, Muzeum Polskiego w Rapperswilu, Stowarzyszenia Instytut Literacki Kultura w Le Mesnil-le-Roi i Biblioteki Polskiej w Londynie