Muzeum Tatrzańskie im. Dra Tytusa Chałubińskiego i Dworzec Tatrzański serdecznie zapraszają na kolejny wieczór narciarski z cyklu „Muzeum Tatrzańskie w Dworcu Tatrzańskim”. Rozpoczynamy zimową porą cykl wieczorów poświęconych historii narciarstwa w Polsce i na świecie zatytułowany „Legendy nart”. Głównym bohaterem pierwszego spotkania będzie trener narciarstwa i poeta – Tomasz Gluziński (1924-1986).

W trakcie wieczoru przypomnimy życiorys Tomasza Gluzińskiego, wyznaczony głównie przez narty i poezję. Bez wątpienia Gluziński był świetnym trenerem narciarstwa, a przy tym bardzo wnikliwym obserwatorem kunsztu narciarskiego swoich podopiecznych. Zwłaszcza zaś interesowała go technika jazdy. Znał nowinki techniczne niemal z całego świata. Był do tego człowiekiem niezwykle ambitnym i wyznawał zasadę „cokolwiek robię w życiu, chcę to robić jak potrafię najlepiej”.

Drugim, w zasadzie równoległym światem Tomasza Gluzińskiego była poezja. Do tej pory zostało wydanych aż 13 jego tomików: Wiersze (1964), Wokaliza (1968), Wątek (1968), Motowidło (1969), Sonety zwrotne (1972), Pod pieczęcią (1974), Przebieg wydarzeń (1977), Szczątki emocji (1982), Wybór wierszy (1982), W żarnach świata (1986), Komplementy (1986) i System wartości (1996) oraz Droga Krzyżowa i wiersze (1997).

System wartości, zawarty w jego wierszach, oparty jest głównie na tradycji, jako źródle porządku rzeczy, niezależności myślenia i wolności, prowadzącej do zrozumienia świata. To poezja zaskakująca czytelnika szerokością poruszanych zagadnień i tematów. Charakteryzuje ją pozorna prostota słów i myśli, z drugiej strony jednak pojawia się niezwykła głębia i refleksyjność. Czasami Gluziński zaskakuje humorem. Jest to poezja rzeczy najprostszych, a jednocześnie fundamentalnych dla naszego życia, bez których bardzo trudno zwykłemu śmiertelnikowi osiągnąć szczęście. Jest to też literatura wyrzekająca się z całą siłą nienawiści, przemocy, fałszu i zła w jakiejkolwiek formie. Jest konsekwentna, niezachwiana i silna, jak był jej autor.

Mija 90. lat od urodzin „Tomka poety” i „Tomka narciarza”, człowieka pięknego, o mocnym i ciepłym brzmieniu głosu. O szerokim sercu, takich samych horyzontach i ponadprzeciętnych osiągnięciach dla polskiego i zakopiańskiego narciarstwa. Człowieka, który kochał wolność. Żył nią i przez całe życie pielęgnował. Kochał rodzinę, Tatry, narty i przebywanie na śniegu. Był zakopiańskim kolorowym ptakiem i człowiekiem rozlicznych talentów i zainteresowań.