Podczas Konferencji tatrzańskiej w górskim kurorcie, Zakopanem spotkają się twórcy i teoretycy sztuki. Swoje prace, dyskusje i prezentacje poświęcą awangardowej tradycji miejsca, artystom z nim związanym, a także mitologii miasta i otaczającej go natury. Nawiązując do historii zakopiańskiej kolonii artystycznej - grupy pisarzy i artystów, dla których u schyłku dziewiętnastego wieku Zakopane stało się centrum intelektualnej debaty i źródłem inspiracji, Konferencja stawia pytanie o jego twórczy potencjał.

• KONFERENCJA TATRZAŃSKA opis [pdf]
• THE TATRA CONFERENCE description [pdf]
• KONFERENCJA TATRZAŃSKA PROGRAM [pdf]
• THE TATRA CONFERENCE PROGRAMME [pdf]

Punktem wyjścia dla rozważań jest twórczość rzeźbiarza, Władysława Hasiora (1928 – 1999). Przez całe życie związany z Zakopanem, był on jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów powojennej Polski. Charyzmatyczny autor pomników, rzeźb, assamblaży, performensów i scenografii, podróżując i czerpiąc z zagranicznych doświadczeń, w swej sztuce pozostawał zawsze bliski tatrzańskiej kulturze materialnej, obrzędowości i symbolice. Niedawny remont autorskiej galerii artysty i związane z nim prace nad jego archiwum zaowocowały nowymi badaniami nad jego twórczością i działalnością edukacyjną. Stąd, ważnym elementem konferencji jest sympozjum poświęcone Tatrom, Zakopanemu i Hasiorowi. Składające się na nie wystąpienia ukazują miasto i jego historię z perspektywy sztuki, literatury, antropologii i polityki. Traktują Zakopane jako intelektualny konstrukt, idylliczną utopię, miejsce wymyślone. Idąc tym tropem część sympozjum koncentruje się na praktyce Hasiora widzianej w świetle lokalnej tradycji i obyczajowości oraz na figurze samego artysty, niezwykle świadomie kształtującego swój publiczny wizerunek. Pozostałe prezentacje ujmują jego twórczość w szerszym artystycznym kontekście, stawiając pytania o jej wyjątkowość i pokrewieństwo z międzynarodowymi tendencjami w sztuce, a także uwikłanie w historię i politykę. Gromadząc specjalistów z różnych dziedzin sympozjum, bardziej niż jako akademicka próba przepisania dorobku Hasiora, pomyślane zostało jako przyczynek do krytycznego spojrzenia na jego złożone dzieło.

Konferencja wyznacza dla niego szerokie pole odniesień i wątków interpretacyjnych. Jej trzon stanowi program artystyczny z udziałem międzynarodowych twórców. Prezentują oni swoje prace między innymi na wystawie „Wątłe muzy” dedykowanej zwyczajnym przedmiotom przekształcanym w niezwykłe dzieła sztuki. Wystawa opowiada o wnikliwym i czujnym przyglądaniu się codziennej rzeczywistości. Współczesne i historyczne prace rozmywają granice pomiędzy tym, co pospolite, a tym, co wyjątkowe. Kwestionują też racjonalistyczny podział świata na ożywiony i nieożywiony, ukazując go przez pryzmat intuicji i wyobraźni. Nastrój wystawy determinuje specyfika jej lokalizacji – tajemnicza natura, fantastyczna mitologia miejsca i surrealistyczne wątki przewijające się w praktyce wielu związanych z nim artystów. Aneksem do niej jest pokaz wyboru slajdów z Notatnika fotograficznego Hasiora, kolekcji jego zdjęć dokumentujących kulturę wernakularną Zakopanego i okolic. Wystawie towarzyszy realizacja Marii Lobody Dzień za Noc w wysokogórskim schronisku w Dolinie Pięciu Stawów. Na Konferencję składają się również program filmowy Echa z górskich krain inspirowany tatrzańską przyrodą i rytuałami, performens Agnieszki Brzeżańskiej oraz koncert współpracujących przed laty z Hasiorem muzyków z zespołu Pathman. 

Uczestnicy sympozjum: Katarzyna Chrudzimska-Uhera, David Crowley, Julita Dembowska, Anna Dezeuze, Jan Gondowicz, Łukasz Gorczyca, Dorota Jarecka, Ewa Klekot, Błażej Pindor, Slavs and Tatars, Ewa Tatar, Sarah Wilson, Anna Żakiewicz