Wystawa autorstwa dr Łukasza Kossowskiego prezentuje wybitnych polskich artystów, którzy w swej twórczości poruszają temat kobiet i kobiecości. Ukazanie tych wątków, ze środowiskiem artystycznym Zakopanego w tle, utrzymane jest w lekkiej, humorystycznej konwencji. Na wystawie pokazywane są prace artystów i pisarzy, takich jak Bruno Schulz, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Witold Gombrowicz, Kornel Makuszyński, Zbysław Marek Maciejewski, Władysław Rząb, Grzegorz Moryciński, Jan Lebenstein, Jacek Sroka, Władysław Hasior, razem ponad 100 dzieł sztuki i przedmiotów rzemiosła artystycznego, fotografii i cytatów z tekstów.
Autor wystawy Łukasz Kossowski mówi:
„Celem naszej wystawy jest doprowadzenie do sytuacji w której widzowie stają się świadkami rozmowy artystów o kobietach, artystów wielkich, takich jak Bruno Schulz, Witold Gombrowicz, Kornel Makuszyński, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Jan Lebenstein, Zbysław Maciejewski, Władysław Hasior, Grzegorz Moryciński, Władysław Rząb, Jacek Sroka. (Prezentujemy też dzieła Anny Schumacher, ale jako metaforyczne rozszerzenie sporu Gombrowicza i Schulza o doktorową z Wilczej). Artyści ci którzy w swej sztuce są urzeczeni kobietami, a niekiedy składają im nawet bałwochwalcze hołdy, jednocześnie bezlitośnie podkreślają ich wady lub śmiesznostki. Można przypuszczać, że są kobietami zafascynowani a jednocześnie boją się ich. Ten paradoks stwarza dla widza szerokie pole interpretacji i pretekst do nigdy niekończącej się dyskusji o walce płci, o ludzkiej seksualności, albo sięgając dalej, do filozofii Wschodu – dyskusji o podstawowej zasadzie kosmosu którą jest nieustanna ambiwalencja między pierwiastkiem męskim i żeńskim; in i yan. Tę dyskusję łatwo strywializować popadając w wulgarność albo też sprowadzić do płaskiej publicystyki. Dlatego do naszej wystawy zaprosiliśmy artystów, którzy tworzą w formule szeroko rozumianej, filozoficznej groteski, a wiec konwencji dystansującej się od dosłowności, gdzie ironia i poczucie humoru splatają się z refleksją, niekiedy mocno moralizującą, zaś sam artysta, jak mawiał o Janie Lebensteinie Gustaw Herling Grudziński, jawi się jako „nienawistnik z nadmiaru miłości”. Piękno kobiet przedstawione na wielu wspaniałych fotografiach z kolekcji Stefana Okołowicza i Ewy Franczak, a także ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego i jego echo zaplątane w góralskie stroje kobiece kontrapunktowane jest często groteskową deformacją kobiecych ciał w dziełach artystów. Mamy nadzieję, że ten „interwencyjny” dyskurs będzie dla publiczności fascynujący”.
Wystawa sfinansowana została ze środków
Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
oraz Województwa Małopolskiego.
Współpraca: Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie
Scenariusz wystawy: dr Łukasz Kossowski [Muzeum Literatury]
Komisarz: Helena Pitoń, współpraca Julita Dembowska
Aranżacja plastyczna: dr Łukasz Kossowski
Projekty druków reklamowych: Rafał Kossowski
|
Kalendarz imprez
