Pierwsza wystawa prac długoletniego pracownika Muzeum Tatrzańskiego, który był nie tylko konserwatorem dzieł sztuki i pomysłodawcą muzealnego logo, lecz również wrażliwym artystą, który, choć namawiany, nie chciał zgodzić się na indywidualny pokaz swoich prac. Dziś, po dwóch latach od śmierci Eugeniusza Rodzika, chcemy przypomnieć jego twórczość.
Eugeniusz Rodzik (1933-2010) urodził się na Wołyniu. Studia artystyczne odbył na Wydziale Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, tam także ukończył studium konserwacji dzieł sztuki. Po studiach osiadł na stałe w Zakopanem, gdzie przez dwa lata był nauczycielem zajęć plastycznych i praktycznych w Liceum Pedagogicznym, a następnie przez 38 lat pracował jako konserwator dzieł sztuki w Muzeum Tatrzańskim. W latach 1980-83 pełnił także funkcję zastępcy dyrektora.
W czasie tej długoletniej pracy większość zgromadzonych w Muzeum obiektów przeszła przez jego ręce, odzyskując swoją świetność. Eugeniusz Rodzik był współtwórcą niemal wszystkich ekspozycji muzealnych, jego dziełem jest także muzealne logo. Ponadto jako ceniony pedagog prowadził zajęcia z historii sztuki i zajęć plastycznych w zakopiańskich szkołach. Za swoją pracę uhonorowany został licznymi odznaczeniami, między innymi brązowym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Człowiek niezwykle serdeczny i skromny, własne dzieła tworzył niejako „na marginesie” – podczas wakacyjnego wypoczynku, w chwilach duchowej zadumy, nieczęsto pokazując je szerszemu gronu. Były to głównie niewielkich rozmiarów rzeźby, akwarele, grafiki i rysunki. Jako członek Stowarzyszenia „Sztuka Podhalańska” brał udział w kilku organizowanych przez nie wystawach, nigdy jednak nie zdecydował się na indywidualny pokaz swoich prac.
Obecna wystawa wypełnia tę lukę prezentując zachowane w zbiorach rodziny „kameralne” dzieła artysty.
|