Swoje fotografie porządkował i układał w cykle tematyczne, którym nadawał tytuły. Nieustannie nad nimi pracował (analizował, zestawiał, przekomponowywał zestawy) oraz dzielił się własnymi spostrzeżeniami i refleksjami towarzyszącymi powstawaniu zdjęć. W swoim mieszkaniu urządzał tak zwane „kino” – pokazy slajdów z autorskim komentarzem.

W zapisanej Muzeum Tatrzańskiemu spuściźnie artystycznej Władysława Hasiora znalazło się ponad 20 tysięcy slajdów. W zbiorze tym odnaleźć można dokumentację własnej twórczości artysty, przykłady polskiej i europejskiej sztuki z różnych epok, w końcu fotografie dokumentujące otaczającą rzeczywistość.

W tej ostatniej, najbardziej interesującej grupie mieszczą się między innymi fotografie reklam i socjalistycznych haseł propagandowych z przydrożnych plakatów, szyldów i tablic, które interesowały Hasiora ze względu zarówno na swą treść i konteksty jak też formę plastyczną. Im właśnie poświęcone są cykle zatytułowane Poezja przydrożna, z których jeden prezentujemy na wystawie.

Helena Pitoń