Tym razem pokażemy popularnego Bronka także jako człowieka gór i wybitnego taternika, niosącego pomoc poszkodowanym ratownika TOPR, trenera i instruktora narciarskiego, pilota i instruktora szybowcowego, malarza, rzeźbiarza – jednym słowem – człowieka wielu pasji. Z jednej strony twardego i nieustępliwego narciarza i taternika, z drugiej wrażliwego człowieka.

Zaczniemy od pasji mniej znanych, do których zamiłowanie odziedziczył Bronek po swojej matce, jak malarstwo, rzeźbiarstwo i muzyka. Następnie zaprezentowana zostanie działalność taternicka Bronka, jego najtrudniejsze przejścia w Tatrach. Jeżeli chodzi o jego wyczyny taternickie to w 1929 r. wraz z Wiesławem Stanisławskim i Lidą Skotnicówną pokonał on północną ścianę Żabiego Konia, co okazało się być zdarzeniem przełomowym w historii polskiego taternictwa. Dokonał także wielu innych trudnych przejść w Tatrach, w tym pierwszego zimowego wejścia północną ścianą Kozich Czub (1931) oraz pierwszego wejścia południową ścianą Niebieskiej Turni (1929). Uprawiał narciarstwo wysokogórskie. W prezentacji multimedialnej zostaną wykorzystane w większości niepublikowane fotografie taternickie Czecha.

Największą z pasji Bronka niewątpliwie było narciarstwo. Dlatego Czech znany jest w Polsce przede wszystkim jako wszechstronny narciarz, uprawiający wszystkie znane w jego czasach konkurencje: kombinację norweską, biegi, skoki, narciarstwo alpejskie, wysokogórskie i biegi z przeszkodami. Według relacji Aleksandra Schiele potrafił zatańczyć „walca na nartach”. Świetnie wypowiadał się o narciarstwie i jego istocie, a narciarskie szusy i skoki Bronka uwiecznił Adam Krzeptowski w znakomitym filmie „Biały ślad”. Trzykrotnie reprezentował barwy Polski na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich, w latach 1928, 1932 i 1936 i dziewięciokrotnie na Mistrzostwach Świata Federacji FIS. Był 24-krotnym mistrzem Polski w wielu konkurencjach narciarskich, klasycznych i alpejskich (między innymi, cztery razy zwyciężał w mistrzostwach Polski w skokach narciarskich). Od 1932 r. był trenerem narciarskim, a w 1934 r. wydał z Arturem Kasprzykiem podręcznik narciarstwa, prowadził też szkołę narciarstwa zjazdowego na Kasprowym Wierchu. W czasie wojny ruszył na kurierskie szlaki. W maju 1940 r. został aresztowany przez gestapo. Pokazany zostanie ostatni etap życia Czecha, pobyt w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu w latach 1940-1944, gdzie dnia 5 czerwca 1944 r. Bronek zmarł z wycieńczenia. Ostatnim elementem prezentacji będzie „Pamięć o Bronku Czechu” - w nazwach szkół, uczelni wyższych i obiektów sportowych nazwanych jego imieniem.

Wojciech Szatkowski