Na spotkaniu przypomniana zostanie historia i idea ochrony zwierząt tatrzańskich od XIX wieku do czasów współczesnych. Skonfrontujemy ideę, sposób przedstawiania potrzeby ochrony oraz jej realizację w XIX wieku i współcześnie.

W dziewiętnastym stuleciu najważniejsza była strona etyczna i humanitarna ochrony przyrody oraz groźba zaniku zwierząt charakterystycznych dla Tatr - świstaka i kozicy, którą stanowiło kłusownictwo. Równocześnie uświadomiono sobie zmiany zachodzące w Tatrach pod wpływem wycinania lasów. Podejście takie utrwaliło się w świadomości społeczeństwa i istnieje ono aż do chwili obecnej.

Zupełnie nieznane powszechnie i w pełni ignorowane jest współczesne systemowe podejście do ochrony przyrody, w tym zwierząt. Już od lat 70. XX wieku wiadomo, że żaden gatunek nie przetrwa bez odpowiedniego dla swojego życia środowiska. Wystarczy duża fragmentaryzacja terenu, by niektóre gatunki zaczęły zanikać, a inne wkraczać na tak zmienione tereny. Zapomina się również, że ochroną objęto cały obszar Tatr nie tylko dla zachowania kilku wyjątkowych gatunków kręgowców występujących w Tatrach, ale również olbrzymiej liczby bezkręgowców (wystarczy zaznaczyć, że znamy w Tatrach jedynie ok. 300 kręgowców, a ponad 5 tys. gatunków bezkręgowców). Podkreślić trzeba, że przypuszczalnie jeszcze drugie tyle gatunków żyjących w Tatrach pozostaje nie wykazanych. Dlatego groźna staje się każda ingerencja w środowisko tatrzańskie, która może zupełnie nieświadomie zubożyć tatrzańską przyrodę.

W drugiej części spotkania przedstawimy po kilku przedstawicieli z różnych grup zwierząt żyjących w Tatrach wraz z ich miejscem w złożonych biocenozach tatrzańskich. Podkreślona zostanie nie tylko potrzeba ochrony poszczególnych gatunków zwierząt oraz terenów potrzebnych im do życia, ale również paląca potrzeba zachowania pewnych naturalnych procesów zachodzących w tatrzańskiej przyrodzie bez ingerencji człowieka.