Jan Jachymiak urodził się w 1930 roku w Tylmanowej. W latach 1944-1969 związany był z Zakopanem; tutaj uczył się, pracował i tworzył. Od 1970 roku mieszka w Chicago.

Z techniką malowania na szkle zapoznał się w latach 1946-1947 w zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego, na kursie zorganizowanym przez Jana Samuela Miklaszewskiego, profesora rysunku i malarstwa. Namalował na szkle m. in. Stacje Drogi Krzyżowej do Kaplicy Najświętszego Serca Jezusowego w Jaszczurówce w Zakopanem (1954) i Stacje Drogi Krzyżowej do kościoła NMP Królowej w Murzasichlu (1958). Na światowych Festiwalach Młodzieży i Studentów w Warszawie (1955) i Moskwie (1957), za wystawione w działach sztuki ludowej obrazki malowane na szkle, otrzymał II nagrodę, Nagrodę Pokoju i Złoty Medal. W 1958 roku został przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków.

Obrazy Jana Jachymiaka prezentowane były w okresie 1951-1969 na wystawach sztuki podhalańskiej oraz na ogólnopolskich wystawach sztuki ludowej w kraju i poza jego granicami; m. in. we Francji, Anglii, Stanach Zjednoczonych, Belgii, Luksemburgu, Szwecji, Austrii, Finlandii, ZSRR, Jugosławii. W latach 1970-1980 można było je oglądać w muzeach i galeriach w USA (Chicago, Cincinnati, Los Angeles, Ouray, Milwaukee).

Na początku lat osiemdziesiątych Jan Jachymiak przestał malować. Do pracy artystycznej powrócił dopiero w roku 2010. Swoje nowe obrazy postanowił pokazać w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem – na pierwszej wystawie indywidualnej w Polsce po 40 latach nieobecności.

Obrazy prezentowane na wystawie malowane są na szkle akrylowym (pleksi). Obok przedstawień o tematyce sakralnej i zbójnickiej, odnajdujemy w nich sceny rodzajowe związane z życiem górali. Pojawiają się też w malarstwie Jana Jachymiaka nowe tematy, inspirowane ciągle zmieniającą się rzeczywistością, komentowaną w obrazach żywo i dowcipnie.

Zofia Rak