Maria Kubiak ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych i Akademię Sztuk Pięknych - Wydział Architektury Wnętrz w Warszawie (dyplom w 1962 r.). Przez wiele lat mieszkała w Lublinie. Od 1980 roku w Warszawie. W latach ,,sztuki drugiego obiegu” organizowała ekspozycje indywidualne i zbiorowe. Droga Krzyżowa jej autorstwa znajduje się w kościele św. Marka w Krakowie, a liczne wizerunki Madonn są własnością osób prywatnych w kraju i zagranicą. Uczestniczyła w wystawach zbiorowych, m.in. ,,Nadzieja jest w nas” - Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu 1986, ,,Obecność” - Kościół Miłosierdzia Bożego w Warszawie 1987, „Patrząc na pejzaż” - Galeria 13, Dzielnicowe Centrum Promocji Kultury Warszawa 1997, „Maria Kubiak i Zofia Malanowska w Nieborowie” Muzeum w Nieborowie i Arkadii, Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie

Aleksandra Melbechowska tak pisze o malarstwie Marii Kubiak:
To artystka, która w swoim życiu i pracy kieruje się uczuciami, a zarazem głębokim namysłem. Jest „ostatnią idealistką” silnie zanurzoną w duchowości, oddaloną od zgiełku współczesnego życia, a równocześnie związaną z Ziemią i całym jej pięknem. Zajmowała się projektowaniem wnętrz i ekspozycji oraz grafiką reklamową, ale praca ta nie sprawiła jej satysfakcji. Sporadycznie malowała i rysowała, m. in. martwe natury i różne „krajowidoki”, czasem traktowane graficznie, przy użyciu piórka, patyka i tuszu. Rok 1982 przyniósł jej najgorsze, traumatyczne przeżycie – śmierć męża. Potem zaczęła malować częściej, „goręcej”, z przekonaniem i zaangażowaniem; wypełniała dni tworzeniem ciągle nowych, zmiennych i pulsujących uczuciem obrazów świata – tego własnego, duchowego i rzeczywistego, widzialnego. I tak jest do dziś, bowiem linie życia i twórczości są nierozdzielnie ze sobą związane.

(EM)