W ramach 15. Europejskich Dni Dziedzictwa w dniach 8-9 września Muzeum Tatrzańskie im. Dra Tytusa Chałubińskiego zaprasza do swoich oddziałów i na interesujące wystawy. W oddziałach Muzeum w Zakopanem dyżurować będą pracownicy merytoryczni, którzy będą Państwa oprowadzać i udzielać informacji. W tych dniach wstęp wolny do wszystkich oddziałów Muzeum. Serdecznie zapraszamy!

1. Wystawa "Wiatr halny. Wrażenia i obrazy z Tatr". W Galerii im. Włodzimierza i Jerzego Kulczyckich, Koziniec 8, czynna jest wystawa "Wiatr halny. Wrażenia i obrazy z Tatr", która idealnie wpisuje się w temat przewodni tegorocznych Dni. Wystawa ta jest bowiem możliwością unikalnej wędrówki po Tatrach z przełomu XIX i XX wieku, które dla wędrowców, taterników i zwykłych turystów były głównym celem ich trudnej, nierzadko wręcz niebezpiecznej i długiej wędrówki. Wędrówki, której uroki namalowane zostały przez najlepszych artystów tamtej epoki Pierwszym jej celem jest podnóże Tatr, reglowe dolinki (Strążyska, Za Bramką), potem najbardziej groźne i wyniosłe Tatry Wysokie. W tej części zapraszamy publiczność do galerii obrazów przedstawiających Morskie Oko i jego okolice, Halę Gąsienicową i Czarny Staw. W XIX wieku to właśnie Tatry Wysokie, nie zaś Giewont czy ówczesna wieś Zakopane, były największymi atrakcjami dla artystów, którzy w pierwszej kolejności udawali się właśnie tam. Następna odsłona to Tatry Zachodnie - Kasprowy Wierch, Giewont, Doliny: Strążyska, Kościeliska i Chochołowska. W wędrówce po Tatrach obcujemy z żywiołowością natury - rwącymi potokami, wodospadami - i nieustannie doświadczamy zmienności i swoistej dramaturgii zjawisk atmosferycznych: burz i wiatru halnego. Prezentowane na wystawie obrazy - nieczęste w malarstwie tatrzańskim - przypominają i przywołują owe przeżycia górskiej wędrówki. Przeżycia warte wielkich wyrzeczeń wędrówki ku Górom -podjętej przecież po to, by za każdym razem piąć się wyżej i wyżej…dalej i dalej…

2. Wystawa "Znaki". Malarstwo Romana Artymowskiego także nawiązuje do motywów wędrówki w życiu człowieka. Roman Artymowski urodził się w 1919 roku we Lwowie, a zmarł w 1993 roku w Łowiczu. Wiele podróżował i w jego twórczości motywy związane z wędrowaniem, przemieszczaniem się, poznawaniem Nowego, zapisem chwili, są niezwykle silne. Warto dodać, ze w 1958 roku, po raz pierwszy odbył podróż na Bliski Wschód, gdzie miał wielokrotnie powracać. Kontakt z historią i kulturą wschodu miał wpływ na jego twórczość. W latach 1959-60 Roman Artymowski wykładał grafikę i poligrafię w bagdadzkich uczelniach artystycznych. Od 1962 roku, przez 3 lata pełnił funkcję kierownika katedry grafiki warsztatowej Akademii Sztuk Pięknych w Bagdadzie. Natomiast w latach 1969-71 prowadził pracownię malarstwa i rysunku na wydziale tkaniny w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych. Cała jego twórczość była próbą zapisu chwili, która przemija. Jego prace - wypełnione światłem i powietrzem, zwykle odmienne oddawały nastrój - od radosnego, przez tajemniczy, do groźnego. Pejzaże oparte były zawsze na geometrycznym układzie, który pełnił rolę porządkującą, jednakże kolor miał pierwszorzędne znaczenie. Ulubiony motyw słońca, kuli artysta - jakby badając pewne zależności ukazywał w różnych technikach: akrylu, grafice (serigrafia, akwatinta), akwareli.

WOJCIECH SZATKOWSKI