Wołoszynem, Polana pod (Nie okreslony) |
|
Wołoszynem, Polana pod (ok. 1245 - 1320 m) lub Wyżnia Polana pod
Wołoszynem. P. Dość duża, pochyła polana, położona u stóp kończyn
pn.-wsch. grani Wołoszyna, między środk. częścią Waksmundzkiej Doliny a gł.
gałęzią Doliny Białki. Była gł. polaną Wołoszyńskiej Hali.Przez P. p. W.
prowadzi znakowany szlak tur. wiodący z Zakopanego przez Waksmundzką Polanę do
Starej Roztoki i Morskiego Oka, a ku pn. odchodzi z tej polany...
|
|
Wołoszyńska Hala (Nie okreslony) |
|
Wołoszyńska Hala lub Hala Wołoszyn, dawniej też
Wołoszynia Hala. P. Dawna hala past. obejmująca prawie cały grzbiet
Wołoszyna z jego stokami. Głównym jej ośrodkiem była Polana pod Wołoszynem,
gdzie znajdował się szałas i szopy. Pierwotnie W.H. obejmowała nie tylko grzbiet
Wołoszyna, lecz również obszar dopiero później wyodrębnionych z niej dwóch hal:
Hala Roztoka i Hala Pięć Stawów. Nazwa: »...
|
|
Wołoszyńska Jadwiga (Nie okreslony) |
|
Wołoszyńska Jadwiga (5 IV 1882 Nadwórna k. Stanisławowa - 30 VIII 1951
Kraków). Botanik (Uniw. Lwow. 1903-07, dr 1912), wybitna w skali światowej
specjalistka od glonów (algolog), także limnolog i paleobotanik, prof. UJ
1932-50 i Akad. Med. w Krakowie 1950-51. Czł. koresp. PAU 1945.
Autorka ok. 50 rozpraw z dziedziny algologii, opisała 7 nowych rodzajów oraz
126 nowych gatunków i odmian glonów współcz. i 45 nowych gatunków kopalnych. Jej...
|
|
Wołoszyńska Przełęcz, Niżnia (Nie okreslony) |
|
Wołoszyńska Przełęcz, Niżnia (2036, 2036 m), dawniej niewłaściwie Siodło
Wielbłąda. P. Szerokie siodło między Skrajnym Wołoszynem a Pośrednim
Wołoszynem. Znajduje się nad Pośrednią Waksmundzką Równicą.
|
|
Wołoszyńska Przełęcz, Wyżnia (Nie okreslony) |
|
Wołoszyńska Przełęcz, Wyżnia (2066, 2061 m), dawniej niewłaściwie Szyja
Wielbłąda. P. Szerokie siodło między Pośrednim Wołoszynem a Wielkim
Wołoszynem. Znajduje się nad Zadnią Waksmundzką Równicą.
|
|
Wołoszyński Stawek (Nie okreslony) |
|
Wołoszyński Stawek (ok. 1245 m). P. Maleńki okresowy stawek przy
dolnym (pn.) końcu Polany pod Wołoszynem, zaraz za pierwszymi drzewami
lasu.
|
|
Wołoszyńskie Jaskinie (Nie okreslony) |
|
Wołoszyńskie Jaskinie. P. Dwie małe jaskinie w lesie na stokach
Wołoszyna, na pd.-wsch. od Polany pod Wołoszynem: Niżnia Wołoszyńska Jaskinia
(ok. 1130 m, dług. korytarzy 43 m) i Wyżnia Wołoszyńska Jaskinia (ok. 1150 m,
dług. korytarzy 27 m).
|
|
Wołowa Drabina (Nie okreslony) |
|
Wołowa Drabina (ok. 2050-2340 m). P. Długi, wybitny zachód,
wybiegający od podnóża pn. ściany Żabiej Turni Mięguszowieckiej ukosem w górę w
poprzek urwisk Wołowego Grzbietu aż pod Małą Wołową Szczerbinę. Wiodąca tym
zachodem droga tatern. stanowi najdogodniejszy od północy dostęp do środk.
partii Wołowego Grzbietu. Pierwsze przejście całej W.D.: Janusz Chmielowski,
Zygmunt Klemensiewicz i Mieczysław Świerz w 1926. Zimą:...
|
|
Wołowa Szczerbina, Mała (Nie okreslony) |
|
Wołowa Szczerbina, Mała (ok. 2355 m), dawniej Wołowa Szczerbina; Západná
Volia štrbina, dawniej Západná Volová štrbina; Ochsenhörner Scharte;
Ökörszarv-csorba. PS. Jedna z najważniejszych przełączek w Wołowym
Grzbiecie, mn.w. w środku między Hińczową Turnią a Wołową Turnią. Widziana od
pd. stanowi ona wybitne wcięcie grani, obramowane dwiema turniami o kształcie
rogów. Wszystkie nazwy M.W.S. pochodzą od Wołowego Grzbietu, a...
|
|
Wołowa Szczerbina, Wielka (Nie okreslony) |
|
Wołowa Szczerbina, Wielka (ok. 2355 m); Velká Volia štrbina; Westliche
Ochsenrückenscharte; Nyugati-Ökörhát-csorba. PS. Jedna z przełączek w
Wołowym Grzbiecie, bezpośrednio na pn.-zach. od szczytowej kopuły Wołowej Turni.
Wszystkie jej nazwy pochodzą od Wołowego Grzbietu.
|
|
Wołowa Turnia (Nie okreslony) |
|
Wołowa Turnia (2373, 2360, 2373 m); Volia veža, dawniej Volová veža;
Ochsenrückenturm; Ökörhát-torony. PS. Środk. szczyt Wołowego Grzbietu, o
kształcie piramidy, dobrze widoczny znad Morskiego Oka. Ścianami W.T. wiodą
ciekawe drogi tatern. o wielkich trudnościach, ale istnieją też drogi łatwe na
ten szczyt. Pierwsze wejście: Katherine Bröske i Simon Häberlein w 1905. Zimą:
Alfred Grosz w 1913. Nazwy Wołowej Turni (polska i in.)...
|
|
Wołowcowa Dolina (Nie okreslony) |
|
Wołowcowa Dolina lub Dolina Wałowiec (ok.
1300-1600 m); Podvalovec, žlab "Pod Válovec". S. Jedno ze wsch.
odgałęzień Bobrowieckiej Doliny (odnogi Jałowieckiej Doliny), wznoszące się pod
gł. wierzchołek Salatyńskiego Wierchu (2047 m), pod Pośrednią Salatyńską
Przełęcz (2015 m) i Mały Salatyn (ok. 2030 m).
|
|
Wołowcowa Przełęcz (Nie okreslony) |
|
Wołowcowa Przełęcz (ok. 2180 m); Volovcovo sedlo, dawniej Volovské sedlo.
S.Szeroka przełęcz między Hińczową Turnią a Wołowcem Mięguszowieckim.
Nazwa pochodzi od Wołowca Mięguszowieckiego.
|
|
Wołowcowy Grzbiet (Nie okreslony) |
|
Wołowcowy Grzbiet, błędnie Jałowiecka Hora; błędnie Jalovecká hora.
S. Długi grzbiet, który z Małego Salatyna (ok. 2030 m) zbiega ku pd.-zach.
do połączenia dwóch gł. odnóg Jałowieckiej Doliny: Bobrowieckiej Doliny i Doliny
Parzychwost. Wzdłuż wsch. podnóża W.G. ciągnie się Głęboka Dolina. Dwa kopiaste
wzniesienia w Wałowcowym Grzbiecie: w środk. części Wielki Łysiec 1827 m (Velký
Lysec lub Lysec), a w dolnej Mały Łysiec...
|
|
Wołowiec (Nie okreslony) |
|
Wołowiec (2064, 2063, 2064 m); Volovec. PS. Wybitny szczyt w gł.
grani Tatr Zach., wznoszący się w jej punkcie zwornikowym nad dolinami:
Chochołowską, Jamnicką i Zuberską. W Wołowcu odgałęzia się od gł. grani Tatr
Zach. długa grań boczna, która biegnie ku pn. przez Rakoń i Długi Upłaz, a potem
od Grzesia jednym ramieniem dalej ku pn. przez Bobrowiec i Furkaskę, a drugim ku
zach. do Osobitej. Na W. wchodzono od dawna: pasterze,...
|
|
Wołowiec Mięguszowiecki (Nie okreslony) |
|
Wołowiec Mięguszowiecki (2212, 2227 m); Volovec Mengusovský, dawniej Štít
Olgy lub Olgin štít; Volovec, potem Olgaspitze; Volovecz, potem
Olga-csúcs.S. Końcowe wzniesienie bocznej grani odchodzącej od Hińczowej
Turni ku pd. i dzielącej górną część Mięguszowieckiej Doliny na dwie odnogi:
Hińczową Dolinę i Żabią Dolinę Mięguszowiecką. Pierwsze znane wejście: Kornel
Stodola i przew. Johann Franz jun. w 1903. Zimą: Mieczysław...
|
|
Wołowy Grzbiet (Nie okreslony) |
|
Wołowy Grzbiet; Volí chrbát, dawniej Volov chrbet; Ochsenrücken; Ökörhát.
PS. Odcinek głównej grani Tatr Wys. od Czarnostawiańskiej Przełęczy do
Wyżniej Żabiej Przełęczy. Obejmuje następujące szczyty: Hińczowa Turnia, Wołowa
Turnia i Żabia Turnia Mięguszowiecka. Dawniej nazwa pobliskiego Wołowca
Mięguszowieckiego (Volovec, Volovecz) była czasem przenoszona na W.G., który
potem otrzymał własną nazwę, odróżniającą go od...
|
|
woły (Nie okreslony) |
|
woły. Dawniej były wypasane na Podtatrzu i w Tatrach (i w całych
Karpatach) w dużej liczbie, gdyż powszechnie ich używano jako zwierząt
pociągowych (zwł. w gospodarce chłopskiej) i hodowano na mięso.
W Tatrach Pol. wypas w. na większą skalę skończył się przed 1800, a całkiem
zanikł na długo przed 1900.
W Tatrach Słow., zwł. w ich orawskiej i lipt. części, wypasano te zwierzęta
na większą skalę aż do II wojny świat....
|
|
Worcell Stanisław (Nie okreslony) |
|
Worcell Stanisław (26 III 1799 Stepań, Wołyń - 3 II 1857 Londyn).
Rewol.-demokr. działacz społ. i polit., publicysta, uczestnik Powstania
Listopadowego. W 1835 był współzałożycielem socjalist. organizacji Lud Polski
(Gromada Grudziąż). Udając się po upadku Powstania Listopadowego w 1832 wraz z
Józefem Bohdanem Zaleskim na emigrację do Francji, odwiedził w Łopusznej na
Podhalu przebywającego tam w owym czasie Seweryna Goszczyńskiego. Wszyscy...
|
|
Worwa Stanisław (Nie okreslony) |
|
Worwa Stanisław (18 VII 1926 Warszawa). Taternik, alpinista, mgr inż.
leśnik (UJ 1953). Należał do pierwszego powojennego pokolenia krakowskich »
Pokutników, którzy swe taternictwo i alpinizm oparli na treningu skałkowym. Czł.
Klubu Wysokogórskiego od 1946. Wspinał się w Tatrach od 1945, przeszedł wiele
najwybitniejszych dróg o wielkich trudnościach z lat międzywoj. i wojennych, jak
pn. filar Mięguszowieckiego Szczytu, pn.-wsch. ścianę...
|
|
Woyna-Orlewicz Marian (Nie okreslony) |
|
Woyna-Orlewicz Marian (5 X 1913 Wadowice). Zawodnik narc. (Wisła-Gwardia
Zakopane), olimpijczyk (1936), działacz narc., ratownik tatrz. Matura w
Zakopanem 1933. Studia: Studium Wychowania Fiz. przy Wydz. Lek. UJ 1936-39, mgr
1946. Jako zawodnik narc. (1929-49) zaliczał się do czołówki krajowej w biegach,
kombinacji klasycznej i konkurencjach zjazdowych. W 1937 był Akademickim
Mistrzem Świata w kombinacji klasycznej, a w 1939 wicemistrzem. Akademickim...
|
|
Woyzbun Barbara (Nie okreslony) |
|
Woyzbun Barbara. W 1938-40 kierowniczka schroniska Murowaniec na
Gąsienicowej Hali. Równocześnie zarządzała starym schroniskiem PTT (powyżej
Murowańca) i w 1939 użyczyła je na bazę Szkoły Taternictwa Klubu
Wysokogórskiego. W pierwszych miesiącach okupacji niem. nadal prowadziła
Murowaniec i nieraz udzielała w nim schronienia Polakom, którzy potajemnie
udawali się przez Tatry na Węgry. W 1940 została usunięta z Murowańca przez
władze...
|
|
Woźniakowski Jacek (Nie okreslony) |
|
Woźniakowski Jacek (23 IV 1920 Biórków = Biurków k. Proszowic), wnuk Jana
Gwalberta Pawlikowskiego, współwłaściciel "Domu pod Jedlami" w Zakopanem.
Historyk sztuki (UJ 1951, dr 1960), pisarz, publicysta, tłumacz, od 1959 dyr.
wydawnictwa "Znak", od 1980 prof. nadzw. KUL, od 1976 czł. redakcji "Wierchów",
w 1990-91 prezydent Krakowa.
W czasie II wojny świat. walczył w kampanii wrześniowej (w ułanach), potem w
AK.
Ogłosił...
|
|
Wójcik Ewa (Nie okreslony) |
|
Wójcik Ewa (27 XI 1955 Katowice). Taterniczka jask., pedagog
przedszkolny. Taternictwo jask. uprawiała od 1972. Brała udział w wielu
osiągnięciach eksploracyjnych i sport., które w 1980-85 dały jej wśród kobiet
czołową pozycję w świecie.
W Tatrach uczestniczyła w odkryciu nowych partii w Kominiarskim Bańdziochu,
Czarnej Jaskini, Jaskini za Siedmiu Progami, Machajowej Jaskini, Ptasiej Studni
i in.
Na wyprawach zagr. trzykrotnie...
|
|
Wójcik Stanisław (Nie okreslony) |
|
Wójcik Stanisław. Grotołaz, przewodnik tatrz. od 1963, potem klasy I. W
latach 1950. i 1960. był jednym z bardziej aktywnych grotołazów zakop. i
uczestniczył w odkryciu i eksploracji szeregu jaskiń w Tatrach Pol., m.in. w
otoczeniu Doliny Małej Łąki. Pisywał na tematy jask., m.in. w czasopiśmie
"Turysta" (1958, nr 23-24) i w "Wierchach" (30,1961;32, 1963).
|
|
Wójcik Wiesław Aleksander (Nie okreslony) |
|
Wójcik Wiesław Aleksander (26 III 1946 Kraków). Krajoznawca, działacz
tur., autor licznych prac o górach pol., mgr inż budowy dróg żelaznych
(Politechn. Krak. 1969). W 1970-76 pracował w krak. Przedsiębiorstwie
Komunikacyjnym, od 1976 jako redaktor wydawnictw PTTK, m.in. "Wierchów".
Przodownik turystyki górskiej (od 1967), przewodnik tatrz. (od 1970), znakarz
szlaków górskich. Od 1968 działał w różnych organizacjach związanych z turystyką...
|
|
Wójcik Zbigniew J. (Nie okreslony) |
|
Wójcik Zbigniew J.(30 III 1931 Łuck).Geolog (UW, dr 1963) i speleolog,
pracownik Muzeum Ziemi w Warszawie. Profesor (1990).Od II poł. lat 1950. i w
latach 1960. jeden z bardziej aktywnych speleologów pol., zwł. w Tatrach, gdzie
oprócz badań w jaskiniach prowadził też prace geol. na powierzchni.
Od 1957 publikował liczne prace nauk. i sprawozdawcze, a ponadto artykuły w
prasie o jaskiniach tatrz. Z większych prac nauk. i pop.-nauk. ogłosił...
|
|
Wójcik Zygmunt (Nie okreslony) |
|
Wójcik Zygmunt (12 XI 1914 Zakopane - 18 IV 1972 tamże). Zakop. taternik,
ratownik górski, przewodnik tatrz., działacz PTT i PTTK.
Taternictwo uprawiał zwł. w 1934-47, m.in. kiedy w czasie II wojny świat.
pracował w Murowańcu na Gąsienicowej Hali; wspinał się najczęściej w
towarzystwie Wilhelma Bracha. Przeszedł wtedy szereg nowych dróg i wariantów na
szczytach naokoło Gąsienicowej Hali.
W 1948-50 działał w » Komisji...
|
|
wrota (Nie okreslony) |
|
wrota. Wybitna, szeroka przełęcz. W tatrz. nazwach geogr. jest to forma
rzadka (np. Wrota Chałubińskiego, potocznie Wrota), natomiast częste jest
zdrobn. » wrótka.
|
|
Wrotami, Kopa nad (Nie okreslony) |
|
Wrotami, Kopa nad (ok. 2075 m); Kopa nad Chałubińského bránou. PS.
Niższy (pn.-zach.) i bardziej zwarty z dwóch niewybitnych szczytów między Zadnim
Mnichem a Wrotami Chałubińskiego, tuż nad tymi ostatnimi. Od Ciemnosmreczyńskiej
Turni oddziela Kopę nad Wrotami dwusiodłowa Przełęcz nad Wrotami (ok. 2055 m).
Dawniej Kopa nad Wrotami była uważana za część Ciemnosmreczyńskiej Turni, a
obecnie za odrębny szczyt. Pierwsze wejście na...
|
|