|
|
 |
| |
Przeglądasz dział: Hi
ilość pozycji w dziale: 11 |
Zmień dział na:
|
|
|
| Hińczowa Dolina (Doliny) |
| |
Hińczowa Dolina; Nazwę Hińczowa Dolina (w
postaci Hinczowa Dolina) wprowadził Walery
Eljasz w 1881. Początkowo traktowano ją łącznie z Szatanią Dolinką, którą
później wyodrębniono jako samodzielną odnogę Mięguszowieckiej Doliny .
|
|
| Hińczowa Koleba (Schroniska) |
| |
Hińczowa Koleba lub Hińczowe Schronisko;
Jednoizbowy drewniany schron dla turystów, postawiony w 1880 przez Węg. Tow.
Karp. (MKE) nieco powyżej miejsca w Mięguszowieckiej Dolinie , gdzie rozchodzą się
ścieżki do Żabiej Doliny (i na Rysy ) i Hińczowej Doliny , wśród kosodrzewiny .
W 1885 lub trochę później schron ten przeniesiono nieco wyżej na miejsce przy
ścieżce do Żabiej Doliny, zaraz za Żabim
Potokiem . Ok. 1895...
|
|
| Hińczowa Przełęcz (Przełęcze) |
| |
Hińczowa Przełęcz; Dla taterników stanowi ważny dostęp do obu tych
szczytów. Pierwsze wejście: Ludwik Chałubiński
oraz przew. Wojciech Roj i Maciej Sieczka w 1877. Nazwa pochodzi od
Hińczowych Stawów .
|
|
| Hińczowa Turnia (miejsca (las, osiedle, zbocze, grzeda, zleb) |
| |
Hińczowa Turnia; Od H.T. na pd. odchodzi
boczna grań, w której wznosi się Wołowiec
Mięguszowiecki . Pierwsze wejście: Karol
Englisch i przew. Johann Hunsdorfer sen
. w 1903. Zimą: Mieczysław Lerski
i Jerzy Maślanka w 1910.
Nazwa H.T. pochodzi od Hińczowych Stawów
. Najpierw zaproponował ją Walery Eljasz
, ale na oznaczenie Wołowca
Mięguszowieckiego , i to się nie przyjęło. Następnie wprowadzili ją
taternicy w jej...
|
|
| Hińczowe Oka (Woda) |
| |
Hińczowe Oka; Mają
b. zmienny stan wody, a północny jest samodzielny tylko przy niskim stanie wody,
gdyż przy wysokim stanie zlewa się z Wielkim Hińczowym Stawem i tworzy wtedy
jego pd. zatokę, z której wypływa Hińczowy Potok.
|
|
| Hińczowe Stawy (Woda) |
| |
Hińczowe Stawy
; H.S. dawniej zwano też czasem Lulkowymi Stawami i Ignacowymi
Stawami, a ta ostatnia ich nazwa ma pochodzić od pasterza, który w okolicy
kiedyś pasał i miał na imię Ignacy, po słow. Ignác, a zdrobniale Hinek, Hinco
lub Hinszko. Wg innej wersji nazwa tych stawów pochodzi od niem. Hinzen,
oznaczającego ludzi zajętych przy
pewnych pracach górniczych.
|
|
| Hińczowy Potok (Woda) |
| |
Hińczowy Potok; W literaturze słow., niem. i węg.
nazwę Hińczowego Potoku stosuje się też do Mięguszowieckiego
Potoku.
|
|
| Hińczowy Staw, Mały (Woda) |
| |
Hińczowy Staw, Mały, dawniej czasem Mały Ignacowy
Staw i Mały Lulkowy Staw;
Pomiary Josefa Schaffera z 1928: pow. 2,2208 ha, 275 x 130 m, głęb. 6,1 m.
Pomiary pracowników TANAPu z 1961-67: pow.
2,22 ha, 265 x 130 m, głęb. 6,4 m.
|
|
| Hińczowy Staw, Wielki (Woda) |
| |
Hińczowy Staw, Wielki lub po prostu Hińczowy
Staw, a dawniej czasem Wielki Ignacowy Staw i Wielki Lulkowy Staw;
Pomiary Franza Stummera z 1929: pow. 18,1947 ha, 726 x 330 m, głęb. 53,2 m,
pojemność 4 138 698 m3.
Pomiar Juraja Pacla z 1954 (przy wysokim
stanie wody): pow. 17,87 ha. Pomiary pracowników TANAPu z 1961-67: pow. 20,08 ha, 740 x 370 m,
głęb. 53,7 m. Jest to trzecie co do głębokości jezioro w Tatrach (najgłębsze po...
|
|
| Hirszowski Jerzy (Ludzie) |
| |
Hirszowski Jerzy (1937 - 4 lub 5 IX 1992 w Tatrach,
poch. w Warszawie).
Taternik , zawodowy wojskowy (płk),
specjalista techniczny od ciężkiego sprzętu bojowego.
Wspinał się od 1958, początkowo b. intensywnie, także na
nowych drogach, np. na Małym Młynarzu .
Przez wiele lat był b. czynnym instruktorem tatern. i działaczem w organizacjach
tatern., w zarządzie PZA i w warsz. Klubie
Wysokogórskim . Zginął razem z trójką...
|
|
| historia (Nie okreslony) |
| |
historia (głównie dzieje osadnictwa i zmiany granic państwowych).
Okres pradziejowy (do r. 1000).
W czasach pradziejowych osadnictwo posuwało się ku pustemu jeszcze Podtatrzu
i ku Tatrom przede wszystkim dolinami rzek: Dunajca, Popradu, Wagu i Orawy, ale
także przez niskie przełęcze otaczających pasm górskich i poprzez niskie
wododziały, np. z dorzecza Hornadu do dorzecza Popradu.
Z doliny Wisły osadnictwo posuwało się w głąb...
|
|
|
|
[1]
|
|
