E-mail Hasło
» Załóż konto
» Zapomniałem hasła
Tatry
Aktualności
 ABC turysty
   Przygotowanie
   Ekwipunek
   Informacje TOPR i TPN
   Oznaczenia szlaków
   Przewodnicy
   Przejścia graniczne
    Bezpieczeństwo
      Gdy spotkasz misia...
      Lawiny
      Ku przestrodze...
      Bezpieczeństwo, porady
   Zwierzę na szlaku
   Schroniska
 O Tatrach
   TPN i TANAP
   Klimat
   Geologia
    Zwierzęta
      Gatunki
   Rośliny
    Tatry w liczbach
    Historia
 Encyklopedia Tatr
   Alfabetycznie
   Tematycznie
   Multimedia
 Wycieczki
   Zaplanuj wycieczkę
   Miejsce startu
   Miejsce docelowe
   Skala trudności
   Wszystkie
 Jaskinie tatrzańskie
    SKTJ PTTK
      Aktualności
      Działalność
      Kurs
      Wspomnienia
      Polecane strony
      Galeria
      Kontakt
   Powstanie jaskiń
   Krążenie wody w skałach
   Nacieki
   Morfologiczne typy
   Klimat jaskiń
   Powstanie jaskiń tatrz.
Zagadki tatrzańskie
 Aktywny wypoczynek
   Taternictwo
   Speleologia
   Paralotnie
   Ski-alpinizm
   Narciarstwo
   Na rowerze
   Turystyka jaskiniowa
   Trasy biegowe
   Turystyka piesza
   Sporty wodne
Galeria
Warunki w Tatrach
Forum dyskusyjne
Zakopane, Tatry, Podhale
E-mail
Hasło
» Załóż konto
» Zapomniałem hasła
Zakopane


zapamiętaj numer alarmowy w górach!!!
0 601 100 300
 nawigacja:  Z-ne.pl » Portal Zakopiański

w nazwach
w nazwach i opisach
wszędzie
alfabetycznie:    A  B  C  Ć  D  E  F  G  H  I  J  K  L  Ł  M  N  O  P  R  S  Ś  T  U  W  Z  Ź  Ż  

 

świerk


(Picea abies, P. excelsa)
 
  Kategoria: 
Rośliny 

  opis  
  forum (0)  

świerk (Picea abies, P. excelsa), z rodziny Sosnowatych (Pinaceae). Wyniosłe, do 40 m i więcej osiągające drzewo, gł. składnik górnego regla w Tatrach. Z powodu wyniszczenia składu naturalnego drzewostanu, przeważnie także i regla dolnego, lasy świerkowe w Tatrach Pol. zajmują obecnie ok. 90% wszystkich leśnych powierzchni.

Koronę ś. ma stożkowatą, silnie zwężającą się ku górze, korę brunatną, igły kłujące, dość krótkie, połyskliwe, odstające w górę i na boki. Szyszki dość długie, cylindryczne, jasnobrunatne, zwisające w dół, dojrzewają jesienią. Kwitnie w maju, tworząc na szczytach gałązek kwiatostany męskie w kształcie malutkich, rogalikowatych baziek, a żeńskie, również na końcach gałązek, ale tylko w szczytowej części korony, tzw. maiki, pięknego purpurowego lub seledynowego koloru. Maiki to nazwa góralska, a świerk górale nazywają smrekiem, nazwa świerk (wymawiana świrk) odnosi się do modrzewia.

Ś. tatrzański osiąga przeciętnie ok. 200-250 lat wieku, ale zdarzają się wyjątkowe okazy po 300, a nawet do 500 lat. Igły (szpilki) świerkowe żyją od 10 do 14 lat, zależnie od wysokości stanowiska n.p.m. i żyzności gleby. Im wyżej i im gleba uboższa, tym dłuższe życie igieł, które potem opadają tworząc na podłożu znane igliwie. Tu i owdzie występują zmienione morfologicznie formy ś., np. świerk wężowy, grzebieniasty, szczotkowy itp.

Jako forma drzewiasta świerk osiąga swe maks. na Osterwie 1695 m, a w Tatrach Polskich na Żabiem 1654 m. Ś. podlega licznym szkodom; przede wszystkim jako drzewo o płytkim systemie korzeniowym, tzw. talerzowym, cierpi zwł. od powału, wskutek częstych w Tatrach silnych wiatrów. W zimie lawiny wywalają nieraz duże obszary lasu świerkowego, okiść łamie lub uszkadza gałęzie i czubki drzew ś.

Pasożytują też na ś. liczne grzyby, przede wszystkim opieńka miodowa (Armillariella mellea). Świerkowi grozi ponadto wiele szkodników ze świata zwierzęcego. Najgroźniejszy z nich jest kornik drukarz (Ips typographus) niszczący nieraz wielkie połacie leśne przez żerowanie i drążenie chodników w miazdze drzewnej. Igły i pędy uszkadza roztocz przędziorek świerkowy (Oligonychus ununguis), błonkówka zasnuja świerkowa (Cephalcia abietis ) i motyl (ćma) brudnica mniszka (Lymantria monacha), jeden z najgroźniejszych szkodników świerka; smrekun zielony (Sacchipantes viridis) to mszyca wywołująca na pędach ś. narośla w postaci małych nibyszyszeczek.

Korzenie ś. uszkadzają chrząszcze: szeliniak sosnowiec (Hylobius abietis) i nadrach czarny (Otiorhynchus niger); szkodnikami są czasem dorosłe owady, a czasem ich larwy (częściej).

Obrońcami od tych wrogów ś. są przede wszystkim ptaki, gł. dzięcioły (przeciw kornikom) oraz zwalczanie chemiczne. Szkody u ś. wynikają również przez ogryzanie igieł i pędów przez zwierzynę płową (jelenie, sarny), a także przez tzw. spałowanie, tj. zdzieranie kory z pni przez ocieranie rogów.

Największe jednak, nieobliczalne szkody wywołują kwaśne deszcze, które niszczą korony drzew i zatruwają glebę. Zdaniem leśników niemal wszystkie lasy tatrz. są już dotknięte zgubnym wpływem kwaśnych deszczów. Osłabione przez ten wpływ drzewa podlegają potem łatwo klęskom różnych szkodników, wymienionych wyżej.





KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
Pełny tekst w Wielkiej Encyklopedii Tatrzańskiej. Kliknij tutaj

   Udostępnij




Jeżeli znalazłeś/aś błąd, nieaktualną informację lub posiadasz materiały (teksty, zdjęcia, nagrania...), które mogą rozszerzyć zawartość tej strony i możesz je udostępnić - KLIKNIJ TU »»

ZAKOPIAŃSKI PORTAL INTERNETOWY Copyright © MATinternet s.c. - ZAKOPANE 1999-2024