|
| nawigacja: Z-ne.pl » Portal Zakopiański |
 |
|
 |
|
Poza utartymi szlakami 2 - HG. 
|
|
|
Jako, że temat W.Ż.W. wydaje sie być wyczerpany, pora zmienić rejon. Zajmijmy się zatem, wcześniej już anonsowaną, Halą Gąsienicową. Zdaję sobie sprawę,że co niektórzy już czują się zdegustowani- taki banał? Zaryzykuję.
Na początek coś zupełnie elementarnego.
Chodząc po wielokroć szlakami Hali, pewne jej rejony widzicie jedynie z dołu, nie zdając sobie nawet sprawy z ich atrakcyjności i znaczenia w rozwoju turystyki i taternictwa. Czas zapoznać się z nimi. Oczywiście zwracam się wyłącznie do wąskiego grona pasjonatów, których dla mnie reprezentują np. ja-anna i andy.
Zaczniemy od Zawratowej Turni, jako jednego z lepszych punktów widokowych i ważnego zwornika. Sądzę, że zgodzicie się ze mną, iż widok z Zawratu jest mocno ograniczony i dla niego wysiłku podejmować nie warto.
Ale zupełnie inaczej wygląda to z Zawratowej Turni (2245 mnpm).
Kłamałbym jednak twierdząc, że wyłącznie dla doznań estetycznych namawiam na jej zdobywanie. Cel mam bowiem zgoła inny. Ale najpierw wejdźmy.
Ruszamy z Zawratu. Południowa ściana, a raczej zbocze ZT, opadające na Zawrat, kończy coś jakby płyta pod którą Zawratowi pasanci chętnie wypoczywają, mając ją za plecami. W dowolny sposób przez nią i dalej w górę skalisto-trawiastym stromym zboczem, na nieodległy wierzchołek. W jego pobliżu granią lub na lewo od niej.
Kiedy nacieszycie wzrok roztaczającą się w około panoramą, przystąpcie do rzeczy ważniejszej. Z ZT macie pełny wgląd w topo terenu rozciągającego się między "Granią Praojców" (czyli granią między Mylną Przełęczą a Kościelcem) a znakowaną ścieżką prowadzącą przez "pojezierze" na Świnicką Przeł. Rejon ten, jak łatwo się domyśleć, będzie w następnych krokach Waszym celem. Proszę zwrócić szczególną uwagę na teren wyprowadzający na Kościelcową Przeł,, Zadni Kościelec i Mylną Przeł.
Zanim jednak tam się udamy, poświęcimy jeden górski dzień na opanowanie niezbyt trudnej sztuki poruszania się terenem "nieco trudnym" czyli tzw. jedynkowym, bez czego dalszy postęp w eksploracji Tatr byłby utrudniony. Ale o tym już następnym razem.
Pzdr.
|
|
jkch
23:21 Pią, 30 Lis 2007 |
 |
|
|
|
Re: Poza utartymi szlakami 2 - HG.
|
|
|
|
Kiedy wejście na ZT mamy już zaliczone, czas przystąpić do następnego zadania, które można zresztą wykonać z poprzednim w ciągu jednego dnia. Tym razem będzie to próba bardziej techniczna niż poznawcza w sensie topograficznym, chociaż nie do końca. Wchodzić będziemy na główny wierzchołek Świnicy drogą, którą Świnicę zdobyto. Dokonał tego Maciej Sieczka. Przebiega ona granią łączącą niższy i główny wierzchołek Świnicy.
Dlaczego tak.
Jest to bowiem klasyka dróg w skali "nieco trudno", a ponieważ na "farbie" nie macie możliwości się z tą skalą zapoznać, z kolei bez jej przyswojenia trudno o dalszy rozwój Waszych umiejętności, ten "egzamin" trzeba zaliczyć.
Zrozumiałym jest, że osoby u których Orla Perć wzbudza emocje ponadnormatywne, winny sobie ten cel podarować.
Czy będzie trudno? Twierdzę, że nie. Przeszedł to mój trzynastoletni syn z zastosowaniem co prawda asekuracji lotnej, ale nie użytej aktywnie. Przeszła to również pani w wieku pobalzakowskim (bez jakiejkolwiek asekuracji), średnio zaawansowana turystycznie. Po dojściu do celu przyznała ,że jedynie na "koniu" kończącym grań miała niejakie emocje. Obecni na szczycie turyści przywitali ją gromkimi oklaskami.
Grań ta będzie dla chętnych wielce pouczająca, ponieważ posiada: i pionowy uskok i ciekawe ostrze, a koń o którym wspomniałem daje dobre przetarcie przed chociażby przejściem trudniejszego, w grani Lodowego Szczytu.
Wyruszamy ze Świnickiej Przełęczy. Żeby było atrakcyjniej, na nią z kolei dostaniemy się również wariantem zupełnie dla Was nowym. Omówimy to jednak następnym razem.
Znakowaną ścieżką dochodzimy do charakterystycznego miejsca. Mianowicie miejsca, w którym ścieżka przestaje wznosić się ku górze i na długim odcinku trawersuje poziomo, po czym dochodzi do żlebu opadającego ze Świnickiej Szczerbiny Niżnej (czyli przełęczy między wierzchołkami), skręca ostro w prawo i płytami (ubezpieczonymi) dochodzi do wrótek. Natepnie przewija sie na drugą stronę grani opadającej ze Świnicy na Walentkową Przełęcz i stromo wznosi na wierzchołek.
Zatrzymujemy się na początku opisanego fragmentu drogi. Mniej więcej w połowie miedzy początkiem owego poziomego trawersu a żlebem ze Szczerbiny. Opuszczamy znakowaną ścieżkę i zboczem po lewej wznosimy się stromo w górę. Znajdujemy się w linii spadku niższego wierzchołka Świnicy. Dochodzimy do niego, lub w jego pobliże, terenem trawiasto-skalistym.
Z wierzchołka granią (bardzo łatwo) obniżamy się na pobliską Świnicką Szczerbinę Niznią.
Dalszą drogę zastawia nam pionowy uskok. Chyba stosunkowo najbardziej wymagające miejsce. Można śmiało podejmować nawet kilkakrotne próby wejścia, jako, że teren Szczerbiny nie jest eksponowany. Kiedy znajdziecie się na ostrzu grani - pełna ulga. Bloki, w zasadzie ułatwiające bezpieczne posuwanie się do przodu. Pod koniec efektowny "koń" (można okrakiem, ,można po prawej trzymając się ostrza) i już tylko kilka kroków na główny wierzchołek.
Pozwolę sobie na małą dygresję
Pamiętacie swoją pierwszą jazdę samochodem po odebraniu prawa jazdy? Jazdę zwłaszcza w dużym miejskim ruchu?
To tez będzie dla Was taka "pierwsza jazda". Przy kolejnych wszystko już wyda się Wam śmiesznostką.
Jest to niestety warunek sine qua non Waszych dalszych postępów. Śmiało.
Pzdr.
|
|
jkch
18:42 Sb, 01 Gru 2007 |
|
|
|
|
|
Re: Poza utartymi szlakami 2 - HG.
|
|
|
|
Żeby ostatecznie zakończyć temat HG pozostało opisać jeszcze, jak "po nowemu" podejść pod Świnicką Przeł, oraz jak wejść na Zadni Kościelec.
Wejście "po nowemu", to paradoksalnie wejście najstarsze w tej części Hali, jeszcze z czasów kiedy ścieżki już ubezpieczano ale jeszcze nie "farbowano". Kiedy chcemy znad Czarnego Stawu Gąsienicowego dostać się na Świnicką Przeł. nie musimy wracać pod schron. Wystarczy wejść na Karb (dawniej robiono to żlebem a i obecnie nic nie stoi temu na przeszkodzie) a następnie, nie tracąc wysokości, w miarę wyraźną percią obejść popod płn,zach.ścianą Kościelca (a ponad Długim Stawem) i dalej w pobliże Zadniego Stawu Gąsienicowego. Przed nim łagodnym łukiem w prawo do płyty z klamrami (miejsce to można obejść górą - łatwiej) i przez złomy skalne do znakowanej ścieżki, tuż pod wylotem żlebu ze Świnickiej Przeł. Prosto, łatwo, szybko i bez straty wysokości.
Teraz Zadni Kościelec.
Wg powyższego opisu do miejsca obejścia popod płn,zach. ścianą Kościelca. Tu nie idziemy dalej w kierunku Zadniego Stawu, ale wyraźna percią, wznosząca sie w skos w lewo w górę - teraz już popod płd.zach. ścianą Kościelca (często nazywaną zachodnią) - na szerokie zbocze, wznoszące się
pod Kościelcową Przeł. W niewielkiej odległości od ściany (aby uniknąć ewentualnie strącanych przez wspinaczy kamieni) do miejsca gdzie pod ścianą zaczyna tworzyć się trudniejszy teren. Wówczas nieco na prawo i dalej w górę, zwężającym się zboczem (z lewej Kościelec, z prawej Zadni Kościelec) wprost na Kościelcową Przeł., pod koniec po płycie.
Aby z przełęczy kontynuować drogę na szczyt należy obniżyć się nieco w kierunku z którego przyszliśmy a następnie w lewo (dla patrzących w dół), tuż popod masywem szczytowym Zadniego Kościelca do miejsca gdzie z góry opada depresja - jakby mały żlebek - którym w górę, w stronę grani i w odpowiednim miejscu, przez wysokie stopnie skalne w lewo, na wierzchołek.
Ze zdziwieniem, a i zapewne zadowoleniem, stwierdzicie, że i w masywie Kościelca można poczuć relaksującą samotność.
|
|
jkch
16:14 Nd, 02 Gru 2007 |
|
|
Zmień styl wyświetlania forum: [ pokaż drzewko ]
|
 |
Jeżeli znalazłeś/aś błąd, nieaktualną informację lub posiadasz materiały (teksty, zdjęcia, nagrania...), które mogą rozszerzyć zawartość tej strony i możesz je udostępnić - KLIKNIJ TU »» |
|
